ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑ

                                                                                                                                            Απόστολος  Πιερρής

 

              Η Τραγωδία του 1821

                                                                             24 Μαρτίου 2021

 

 

 Αἱ Εὐχαί

 

Τῆς θαλάσσης καλῂτερα

φουσκωμένα τὰ κύματα

‘να πνίξουν τὴν πατρίδα μου

ὡσὰν ἀπελπισμένην,

           ἔρημον βάρκαν.

 

‘Σ τὴν στεριὰν, ‘ς τὰ νησία

καλῂτερα μίαν φλόγα

‘να ἰδῶ παντοῦ χυμένην,

τρώγουσαν πόλεις, δάση,

           λαοὺς καὶ ἐλπίδας.

 

Καλῂτερα, καλῂτερα

διασκορπισμένοι οἱ Ἕλληνες

‘να τρέχωσι τὸν κόσμον,

με’ ἐξαπλωμένην χεῖρα

          ψωμοζητοῦντες∙

 

Παρὰ προστάτας ‘νἄχωμεν.

Μὲ ποτὲ δὲν ἐθάμβωσαν

πλούτη ἤ μεγὰλα ὀνόματα,

μὲ ποτὲ δὲν ἐθάμβωσαν

        σκήπτρων ἀκτῖνες.

 

Ἄν ὁπόταν πεθαίνῃ

πονηρὸς βασιλεὺς

ἔσβυν’ ἡ νύκτα ἕν’ ἄστρον,

ἤθελον μείνει ὀλίγα

         οὐράνια φῶτα.

 

Τὸ χέρι ὁποῦ προσφέρετε

ὡς προστασίας σημεῖον

εἰς ξένον ἔθνος, ἔπνιξε

καὶ πνίγει τοὺς λαούς σας,

         πάλαι καὶ ἀκόμα.

 

Πόσοι πατέρες δίδουσιν,

ὄχι ψωμὶ, φιλἠματα

ς’ τὰ πεινασμένα τέκνα τους,

ἐν ᾧ λάμπουν ‘ς  τὰ χείλη σας

        χρυσᾶ ποτήρια!

 

Ὅταν ὑπὸ τὰ σκῆπτρά σας

νέους λαοὺς καλεῖτε,

νέους ἱδρῶτας θέλετε

ἐσεῖς διὰ ‘να πληρώσητε

         πλουσιοπαρόχως,

 

Τὰ ξίφη ὁποῦ φυλάγουσι

τὰ τρέμοντα βασίλειά σας,

τὰ ξίφη ὁποῦ τρομάζουσι

τὴν ἀρετὴν, καὶ σφάζουσι

          τοὺς λειτουργούς της.

 

Θέλετε θησαυροὺς

πολλοὺς διὰ ‘νἀγοράσητε

κρότους χειρῶν καὶ ἐπαίνους,

καὶ τ’ ἄπιστον θυμίαμα

         τῆς κολακείας.

 

Ἡμεῖς διὰ τὸν σταυρὸν

ἀνδρείως ὑπερμαχόμεθα

καὶ σεῖς ἐβοηθήσατε

κρυφὰ τοὺς πολεμοῦντας

         σταυρὸν καὶ ἀλήθειαν.

 

Διὰ ‘να θεμελιώσητε

τὴν τυραννίαν τιμᾶτε

τὸν σταυρὸν εἰς τὰς πόλεις σας,

καὶ αὐτὸν ἐπολεμήσατε

        εὶς τὴν Ἑλλάδα.

 

Καὶ τώρα εἰς προστασίαν μας

τὰ χέρια σας ἁπλόνετε!

τραβήξετέ τα ὀπίσω∙

βλέπει ὁ θεὸς καὶ ἀστράπτει

         διὰ τοὺς πανούργους.

 

Ὅταν τὸ δένδρον νέον

ἐβασάνιζον οἱ ἄνεμοι,

τότε βοήθειαν ἤθελεν.

ἐνδυναμώθη τώρα

          φθάνει ἡ ἰσχύς του.

 

Τὸ ξῖφος σφἰξατ’ Ἕλληνες –

τὰ ὀμμάτια σας σηκώσατε –

ἰδοὺ - εἰς τοὺς οὐρανοὺς

προστάτης ὁ θεὸς

          μόνος σᾶς εἶναι.

 

Καὶ ἄν ὁ θεὸς καὶ τ’ ἅρματα

μᾶς λείψωσι, καλῂτερα

πάλιν ‘να χρεμετίσωσι

‘ς τὸν Κυθερῶνα Τούρκων

         ἄγριαι φοράδες,

 

Παρὰ… Αἴ, ὅσον εἶναι

τυφλὴ καὶ σκληροτέρα

ἡ τυραννὶς, τοσοῦτον

ταχυτέρως  ἀνοίγονται

         σωτήριοι θύραι.

 

Δὲν μὲ θαμβόνει πάθος

κἀνένα∙ ἐγὼ τὴν λύραν

κτυπάω, καὶ ὁλόρθος στέκομαι

σιμὰ εἰς τοῦ μνήματός μου

       τ’ ἀνοικτὸν στόμα.

 

                         Ανδρέας Κάλβος, Λυρικά, Ωδή έκτη, 1826

 

 

Τα «Λυρικά», η δεύτερη συλλογή Ωδών του Κάλβου, εκδίδεται στο Παρίσι στις αρχές του 1826. (Η πρώτη, «Λύρα», είχε τυπωθεί στην Γενεύη το 1824). Στην προτασσόμενη της Παρισινής εκδόσεως επιστολή προς τον στρατηγό Lafayette προαναγγέλει ο ποιητής την κάθοδόν του στην Ελλάδα για τον αγώνα: Je quitte la France avec regret; mon devoir m’ appelle dans ma patrie, pour exposer un coeur de plus au fer des Musulmans….

Ο στα πολιτιστικά κέντρα της Ευρώπης ανυμνούμενος «νέος Πίνδαρος» έρχεται στην Ελλάδα, μετά από την θριαμβευτική δημοσίευση των Ωδών του, το καλοκαίρι του 1826. Πηγαίνει στο Ναύπλιο, στην «πρωτεύουσα». Και συναντά την απόλυτη σήψη της ηρωικής Επανάστασης.

Ανατολική Μεσόγειος και το Κεντρικό Σύστημα της Ιστορίας

 Απόστολος Πιερρής

ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΣΕ ΕΠΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ

(Για διάφορο χρήση από μεμυημένους της Αιωνιότητας

και αδαείς «ειδικούς» της Καθημερινότητας)

23 Φεβρουαρίου 2021

La politique de toutes les puisances est dans leur géographie

Μ. Ναπολέων προς τον Βασιλέα της Πρωσσίας, 10 Νοεμβρίου 1804,

Correspondance de Napoleon 1er, Paris, 1862, X, 60, No. 8170

«Με την εγκαθίδρυσι Οικουμενικού Μονοπόλου, οι διαδικασίες

ολοκληρώσεως των περιφερειακών πεδίων εν συντονισμώ προς το παγκόσμιο δυναμικό

σύστημα ενεργοποιούνται, εντείνονται και επιταχύνονται. Το μέλλον ανήκει στις

δυνάμεις που αναλαμβάνουν ως κατευθυντήρια στρατηγική προτεραιότητα την

επανασυγκρότησι των γεωπολιτικών χώρων των εις ολοκληρώσεις κατά τα όρια

συνολικής τοπικής συνάφειας – και που δρουν ενεργά προς την κατεύθυνσι

αυτή. … Η Δύναμις που εργάζεται υπέρ της ολοκληρώσεως του πεδίου συναφείας της

αρύεται ηυξημένο δυναμισμό από την δυναμική του όλου πεδίου το οποίο εκφράζει.

Αντιθέτως, Κράτη που λόγω αδυναμίας ή σφαλεράς κρίσεως αντιτίθενται εκ προθέσεως

ή εκ των πραγμάτων σε περιφερειακές ολοκληρώσεις των συνοικειωμένων χώρων

στους οποίους ανήκουν, ακολουθούν τροχιά περιθωριοποιήσεως και περαιτέρω

υφέσεως της λειτουργικότητάς των».

«Στην περίπτωση του Βαλκανομικρασιατικού πεδίου με

τις ευρύτερες δυναμικές του (ενός χώρου ύψιστης ιστορικής

ολοκληρωσιμότητος), εντυπωσιακά παραδείγματα θετικής και αρνητικής

στάσεως ως προς την ολοκλήρωσή του αποτελούν ιδίως κατά τις τελευταίες

δεκαετίες η Τουρκία και η Ελλάς αντιστοίχως. Αναλόγως, η Τουρκία αντλεί

δύναμι από την θετικότητα της ταυτίσεώς της προς τον οικείο χώρο της

ανερχόμενη την κλίμακα της συνθετικής ισχύος, ενώ η Ελλάς αποδυναμούται

δια της αρνητικότητός της εξαντλουμένη στην οικείωση του ασύμβατου»

Απόστολος Λ. Πιερρής, Χώρος και Ιστορία, Τόμ. Α’, 1998, σελ. 37-8, 40-1

Ο Κόσμος, η Ελλάδα και ο Ρόλος του Ελληνισμού στην Νέα Φάση της Ιστορίας

Απόστολος Πιερρής

 Ι

 Στοχασμοί για την Κατάσταση του Κόσμου και τον Ιό

ἦν ὅτε μυρία φῦλα κατἀ χθόνα πλαζόμεν’ αἰεί

<ἐκπάγλως ἐπίεζε> βαρυστέρνου πλάτος αἴης,

Ζεὺς δὲ ἰδὼν ἐλέησε καὶ ἐν πυκιναῖς πραπίδεσσι

κουφίσαι άνθρώπων παμβώτειρα σύνθετο γαῖαν,

ριπίσσας πολέμου μεγάλην ἔριν Ἰλιακοῖο,

ὄφρακενώσειεν θανάτῳ βάρος. οἱ δ’ ἐνὶ Τροίῃ

ἥρωες κτείνοντο, Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή.

                                                                     Κύπρια, Fr.1 Bernabé

Ζούμε μια Εποχή Μεταβολών. Η Ευρωπαϊκή φάση της ιστορίας παρέρχεται και αναδύεται το νέο ακόμη αδιαμόρφωτο. Παρόμοια ήταν η κατάσταση προς το τέλος της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. με την κατάρρευση του συστήματος ισχύος της Εποχής του Χαλκού, στο τέλος της πρώτης χιλιετίας πριν την ίδρυση της οικουμενικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και στο τέλος της πρώτης χιλιετίας μ.Χ. με την αποδυνάμωση της ηγεμονικής αρχής του οικείου γεωπολιτικού πεδίου (Βυζαντινή Αυτοκρατορία) και την αρχή ανόδου του Ευρωπαϊκού συστήματος. Διαφαίνεται ένας χιλιαστικός ρυθμός της ιστορικότητας.

Απλές Φιλοσοφικοϊστορικές Σκέψεις για ένα νέο Ελληνικό Στρατηγικό Δόγμα

Απόστολος  Πιερρής

  

Σε κάθε στιγμή του χρόνου και σημείο του χώρου της ανθρώπινης πραγματικότητας, η κατάσταση και οι εξελίξεις καθορίζονται αφ’ ενός από την επαλληλία και αλληλεπίδραση τριών συστημάτων: του παγκόσμιου πεδίου (η οικουμένη), του περιφερειακού (το γεωπολιτικό πεδίο στο οποίο μια χώρα ανήκει) και του τοπικού (η χώρα, ως πολιτική οντότητα κοινωνίας καθ’ εαυτή υπάρχουσα). Εφ‘ όσον επί πλέον η ιστορία έχει νόημα και σκοπό («τέλος»), την γενική μορφή, ροπή και κατεύθυνση των εξελίξεων αφ’ ετέρου, προσδιορίζει το επικρατούν την δεδομένη περίοδο Άνυσμα της Ιστορίας, μέρος ενός ιστορικού ρυθμού πραγμάτωσης του «τέλους».

Επιτόκιο δεκαετούς και θριαμβολογίες, χωρίς αιδώ.

Γεώργιος Στάικος

Πολλές θριαμβολογίες ακούγονται σχετικά με την έκδοση δεκαετούς ομολόγου με επιτόκιο 3,9%, που εμφανίζεται σχεδόν σαν τεφαρίκι. Γίνεται μάλιστα αναφορά ότι κάτι τέτοιο είχαμε να δούμε από το 2005.

Μια όμως ακριβέστερη προσέγγιση, μας λέει ότι τον Σεπτέμβριο του 2009, λίγο πριν από τις εκλογές, το περιθώριο (spread) από το δεκαετές της Γερμανίας ήταν 1,3%, ενώ σήμερα διαμορφώθηκε στο δυσθεώρητο 3,7%!

«Έξοδος» στο δρόμο για τη χρεωκοπία…

Γεώργιος Στάικος

Η «έξοδος στις αγορές» πανηγυρίστηκε δεόντως για να συσκοτισθεί η τραγική κατάσταση της Χώρας, με τη χρεωκοπία να παίρνει αναστολή μέχρι τις εκλογές. Μετά, γαία πυρί μιχθήτω!

Το επιτόκιο 3,6 %, που διαμορφώθηκε για το πενταετές ομόλογο των 2,5 δις ευρώ, διαμορφώνει ένα περιθώριο της τάξεως του 3,9 % έναντι του γερμανικού σε σύγκριση με το 4,25 % που επετεύχθη στην αντίστοιχη έκδοση του 2014, που δείχνει μια αμελητέα «βελτίωση» στα πέντε χρόνια που παρήλθαν. Είναι φανερό ότι στη

Η Ελάδα φθίνει

Γεώργιος Στάικος

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία του Ιουλίου 2018, παρατηρείται μια επιτάχυνση στην εγκατάλειψη της Χώρας από τον πληθυσμό της, και ιδιαίτερα από τους νέους. Ο ρυθμός μείωσης του ενεργού πληθυσμού (σύνολο εργαζομένων και ανέργων) ανήλθε στις 40 χιλιάδες ετησίως, από τον Μάρτιο του 2010, που παρουσίασε την υψηλότερη τιμή, ενώ στη διάρκεια του τελευταίου δωδεκαμήνου, Ιούλιος 2017 – Ιούλιος 2018, επιταχύνθηκε ανησυχητικά στα 59.200 άτομα! 

Έξοδος… και χρεωκοπία χωρίς τέλος

Γεώργιος Στάικος

Το τέλος του τριετούς προγράμματος που ψήφισε σύσσωμη η Βουλή (πλην ΚΚΕ και ΧΑ) τον δεκαπενταύγουστο του 2015 βρίσκει τη Χώρα σε δεινή θέση. Με το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου στο 4,3% και το άνοιγμα (spread) από το αντίστοιχο γερμανικό στις 400 μονάδες, είναι αδύνατη η προσφυγή στις αγορές κεφαλαίων για την εξυπηρέτηση του τεράστιου χρέους που το καθεστώς έχει φορτώσει στη Χώρα.

Ασφυξία

Γεώργιος Στάικος

Εν μέσω θριαμβευτικών δηλώσεων για υπερπλεόνασμα, 4,0% επί του ΑΕΠ για το 2017, υπερδιπλάσιο του απαιτηθέντος 1,75% από το πρόγραμμα των δανειστών, μια αίσθηση ασφυξίας προκύπτει από μια στοιχειώδη επεξεργασία των στοιχείων για την πορεία του ΑΕΠ κατά την τριετία 2014-2017, σε απόλυτη συνάφεια με το γενικό αίσθημα των ανθρώπων της αγοράς και των απλών ανθρώπων που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα, ιδιαίτερα των νέων που ψάχνουν μήπως και βρούνε κάτι με τέσσερα κατοστάρικα το μήνα.

Το επιτόκιο και το νταούλι

Γεώργιος Στάικος

Πολλές θριαμβολογίες ακούγονται τις τελευταίες ημέρες για πτώση του επιτοκίου του δεκαετούς ομολόγου κάτω από το 4% (σήμερα στο 3,9%), σε επίπεδα 2006! Και ενώ αυτό είναι αληθές, δεν ακούνε, αυτοί που θριαμβολογούν, το νταούλι,

Φυγή στο εξωτερικό

Γεώργιος Στάικος

Δημοσιεύτηκε τις προάλλες ρεπορτάζ από την Ιταλία σύμφωνα με το οποίο συνεχίζεται με ανησυχητικούς ρυθμούς «η φυγή» των Ιταλών στο εξωτερικό. Έτσι, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία, το 2016 αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ιταλία σε αναζήτηση εργασίας, κυρίως, 124.000 άνθρωποι. http://www.naftemporiki.gr/story/1286031/sunexizetai-to-kuma-fugis-ton-italon-sto-eksoteriko

Αντίθετα, εμάς εδώ, το καθεστώς μας κρατάει στο σκοτάδι.

Νταούλια και ανεργία…

Γεώργιος Στάικος

Τους 752.000 έφτασαν οι για περισσότερους από 12 μήνες άνεργοι, ήτοι το 74% επί του συνολικού αριθμού του 1.016.600 ανέργων, το δεύτερο τρίμηνο του 2017. Ενώ, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, το 35% του συνολικού αριθμού των ανέργων, ή 360.000 άτομα, είναι

Τα νταούλια

Γεώργιος Στάικος

«Εμείς θα βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές», ήταν η χαρακτηριστική για την ασχετοσύνη του φράση του κ. Τσίπρα. (Θέλω να είμαι σαφής, τέτοιες φράσεις δεν τις εκστομίζεις αν δεν είσαι αρκούντως άσχετος).

Έτσι και έγινε! Το πρώτο νταούλι βάρεσε προ διμήνου περίπου (στις 25 Ιουλίου 2017) και μας απέφερε τρία δις απεχθούς και

Ο Θεός σώζοι το ΔΝΤ

Γεώργιος Στάικος

Δεσμεύτηκε η Κυβέρνηση, με τις υπογραφές των Τσίπρα, Τσακαλώτου, ότι θα τεθεί πλαφόν στις προσλήψεις συμβασιούχων στο δημόσιο το 2017 και το 2018, και ότι θα θεσμοθετηθεί απαρτία 50% στις συνελεύσεις των εργαζομένων προκειμένου να ληφθεί απόφαση για απεργία. www.kathimerini.gr/917954/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/epistolh-desmeysewn-tsipra-pros-dnt-plafon-stis-proslhyeis-symvasioyxwn-epanypologismos-synta3ewn

Μορφή στην Ιστορία: ο Ελληνισμός και η Μοίρα του Βυζαντίου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Λ. ΠΙΕΡΡΗΣ

      

                           I

                  Τότε και Τώρα:

       Η Ιστορία επαναλαμβάνεται

γιατί ο Χρόνος έχει Περιοδική Δομή 

Στο Βυζάντιο, όλως ιδιαίτερα στο Βυζάντιο της πολιτικοστρατιωτικής αποδυνάμωσης, παρακμής και αποτυχίας, παρατηρείται μια παράξενη και υπερβολική εμμονή της πολιτικής εξουσίας ως επί το πλείστον για το θέμα της Ένωσης των Εκκλησιών.

Το παράξενο και το υπερβολικό οφείλεται στο ότι άλλοι συσχετισμοί καλούσαν σε περίσκεψη και ανάλυση, και θα μπορούσαν, θα έπρεπε, να αποτελούν άξονες εναλλακτικής τουλάχιστον στρατηγικής. Ο συντονισμός του Αυτοκράτορα της Ανατολής π. χ. με τον Γερμανό Αυτοκράτορα είναι μια προφανής σχετική δυνατότητα, εν όψει μάλιστα των έντονων αντιπαραθέσεων μεταξύ αυτού και του Πάπα.

Όμως αντιθέτως, το μονομανές βάρος για τους πλείστους Βυζαντινούς ηγέτες έπεφτε στην Ένωση. Ακόμη και όταν ανεφέροντο σε σχέσεις προς ισχυρές ή μη Ιταλικές πόλεις και ηγεμονίες, η εστία της σκέψης ήταν η Ρώμη ως Παπική Έδρα.

Έπεσε έξω το ΔΝΤ?

Γεώργιος Στάικος

«Πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3,9% εμφάνισε ο προϋπολογισμός του 2016, σύμφωνα με τις πρώτες μετρήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), υπερβαίνοντας κατά πολύ τον μνημονιακό στόχο του 0,5%.

ΟΛΥΜΠΟΣ – Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ – Ν. ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ

Γεώργιος Στάικος

Η πρόσφατη ονοματοθεσία των σηράγγων των εθνικών οδών αποκαλύπτει μύχιες ελπίδες και προθέσεις για πολιτικά οφέλη από εκμετάλλευση συμβολισμών ονομάτων και προσώπων που έχουν διαδραματίσει κάποιο ρόλο σε διάφορες περιόδους της νεότερης ιστορίας μας (από τον Πετιμεζά του ‘21 μέχρι τον Τεμπονέρα των σχολικών καταλήψεων του 1990-91!). Αντίθετα, σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν προτιμήθηκαν τοπωνύμια, όπως σήραγγα Αρτεμισίου ή και μυθικά πρόσωπα, π.χ. Θησέας.        http://www.kathimerini.gr/904939/article/epikairothta/ellada/polysyllektikes-shragges-apo-ton-diogenh-ston-kapetan-nikhta

Μια από τις σήραγγες των τεμπών ονομάστηκε «ΟΛΥΜΠΟΣ», ίσως γιατί το βουνό με τον τεράστιο συμβολισμό του, δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί, χωρίς τιμωρία (από τους θεούς;). Βάλανε λοιπόν κατ’ ανάγκην τον Όλυμπο, και μετά αρχίσανε τα δικά τους.

Γιατί το ΔΝΤ

Γεώργιος Στάικος

Ακραίο και νεοφιλελεύθερο χαρακτηρίζει η κυβέρνηση το ΔΝΤ και δυστροπεί στη συνεργασία μαζί του, στα πλαίσια του προγράμματος διάσωσης. Η εν εξελίξει δεύτερη αξιολόγηση, βαλτωμένη σε διαφωνίες για την ασφαλιστική δαπάνη, τις ρυθμίσεις για τα εργασιακά και το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος, σκόνταψε και στον Χριστουγεννιάτικο μποναμά των 617 εκατομμυρίων στους χαμηλοσυνταξιούχους. Πως όμως

Εκλογικός νόμος σε παρεκβατικό πολίτευμα

Γεώργιος Στάικος

Η διάκριση  των πολιτευμάτων από τον Αριστοτέλη σε ορθά και παρεκβατικά φωτίζει αποκαλυπτικά τα συμβαίνοντα στο νεοελληνικό κράτος, αν θεωρήσουμε το πολίτευμα που επικρατεί ως παρεκβατικό, δηλαδή πολίτευμα που εξυπηρετεί, όχι τα συμφέροντα του λαού, αλλά των ασκούντων την εξουσία, της αφανούς, κατά Porter, συμπεριλαμβανομένης. Τελευταίο κρούσμα της πολιτειακής μας παθολογίας, ο κατατεθείς εκλογικός νόμος, που αδιαμφισβήτητα στοχεύει στην εξουδετέρωση της λαϊκής ψήφου ως καθοριστικού για τις πολιτικές εξελίξεις παράγοντα και στη μετατροπή της σε άθυρμα στα χέρια του πολιτικού συστήματος, δια πάσαν χρήσιν!

Το Καθεστώς και το Εκλογικό σύστημα

Γεώργιος Στάικος

«Ενόσω υπάρχει η παρούσα γενεά, οι προύχοντες, ένεκα συμφερόντων και παθών συνενούμενοι θα παραλύωσι, ραδιουργούντες, πάσαν οιανδήποτε τάξιν πραγμάτων, ουδέποτε δε θα υποστηρίξωσι και, το χείριστον, ουδέποτε θα δημιουργήσωσι κυβέρνησιν», είναι τα λόγια του Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια, τον Ιούνιο του 1831, τρεις μήνες πριν από τη δολοφονία του (Νικολάου Δραγούμη, Ιστορικαί Αναμνήσεις, 1874).

«Κόφτης» χρέους

Γεώργιος Στάικος

«Κόφτη» χρέους ισχυρίζεται ο κ. Τσίπρας ότι πέτυχε στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, http://www.xrimaonline.gr/435807/tsipras-epityxia-o-kofths-xreoys.

Συγκεκριμένα, διατείνεται ότι, η πρόνοια, ώστε τα ετήσια τοκοχρεωλύσια, που θα πρέπει να καταβάλλει η Ελλάδα μετά το 2018, που λήγει το τρέχον μνημόνιο, για την εξυπηρέτηση του χρέους της, δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 15% του ΑΕΠ, δηλαδή τα 27 περίπου δισεκατομμύρια, αποτελεί μια αναμφισβήτητη επιτυχία της κυβερνήσεώς του, που «δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο για την χρηματοδότηση της οικονομίας».

Ταυτόχρονα όμως αποκρύπτει δύο πράγματα, ένα χωρίς πολλή σημασία και ένα δεύτερο σπουδαιότατο.

Ανεπηρέαστες Σκέψεις για το 1776 και το 1821

Απόστολος Λ. Πιερρής 

Οι Αμερικανικές αποικίες της Ανατολικής Ακτής αποτελούσαν μέρος μιας κραταιής Αυτοκρατορίας που δρασκέλιζε την Οικουμένη από την Άπω Ανατολή μέχρι την υπερατλαντική Δύση. Η Αγγλία, ξεκινώντας από θέση στην περιφέρεια και το περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συστήματος, είχε υπερισχύσει κατά διαδοχή της Ισπανικής Αυτοκρατορίας, των Ολλανδικών Πόλεων και της μεγάλης ηπειρωτικής δύναμης, της Γαλλίας, έβαινε δε ακάθεκτη προς την αποκορύφωση της ακμής της. Οι Αμερικανικές κτήσεις ωφελούντο από την ζώνη ελεύθερων ροών που η Αυτοκρατορία εξέφραζε.

ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ

Απόστολος Λ. Πιερρής

 

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,

σε γνωρίζω από την όψη

που με βία μετράει τη γη. 

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά,

και σαν πρώτα ανδρειωμένη

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

  

Η τρομερή κόψη της Σπάθης, η μεγαλειώδης Βία που είναι το ζύγισμα και μέτρο των πάντων, ο υπέρτατος νόμος θεών και ανθρώπων (Πίνδαρος Fr. 169a Maehler), τα ιερά Κόκκαλα του ηρωισμού των Ελλήνων, και η αρχαία Ανδρεία, είναι τα ουσιώδη γνωρίσματα της Ελεύθερίας. 

ΕΝΑ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ… ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΟΛΕΘΡΟΣ

Απόστολος Λ. Πιερρής

ΕΝΑ:

Ένα αρχικό λάθος στο στήσιμο κάθε πράγματος δημιουργεί πολλαπλασιαστική δυναμική δυσλειτουργιών και αποτυχιών στη διαδρομή του χρόνου. Δομικό λάθος θα πει συστημική δυσλειτουργία,  κατανάλωση ενέργειας σε τριβές και συνεπακόλουθη μείωση αποτελεσματικότητας. Μειούμενη απόδοση μιας οντότητας στο φυσικό ανταγωνιστικό πεδίο της πραγματικότητας δημιουργεί αυτόματα συνθήκες αυξανόμενης πίεσης από το περιβάλλον προς αυτήν, ενώ η παραγωγικότητά της πέφτει. Ταυτόχρονα αυξάνει και η απώλεια ενέργειας σε «τριβές», λόγω της σπασμωδικής προσπάθειας για αντίδραση στην υποβάθμιση. Ο εσωτερικός εμποδισμός από τη δομική ανεπάρκεια ταράσσει, θολώνει και παροχετεύει την οργανική διάθεση αντιμετώπισης της εξωτερικής πρόκλησης. Μεγαλύτερο ποσοστό από τη μειούμενη διαθέσιμη ενέργεια πηγαίνει σε τριβές.

Ο βάλτος με τις πενταροδεκάρες – 2 (Ή Άσπρος σκύλος-μαύρος σκύλος...)

Γεώργιος Στάικος

Συνεχίζει η κυβέρνηση να ψάχνει τις, κατά Φίλη, πενταροδεκάρες στο βάλτο της οικονομίας, απομυζώντας τώρα το  κρασί και ό,τι άλλο έχει απομείνει με λίγο ζουμί, για να μπορέσει να τροφοδοτήσει τις χωρίς τελειωμό ανάγκες του χρεοκοπημένου παρασιτικού – πελατειακού κράτους, του οποίου αποτελεί πλέον την έσχατη εφεδρεία.

Ο βάλτος με τις πενταροδεκάρες

Γεώργιος Στάικος

Έχει πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί ο κ. Φίλης από τις πενταροδεκάρες του ΦΠΑ στα φροντιστήρια και στα (ιδιωτικά) δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια! Μακάρι να ήταν έτσι. Μακάρι να ασχολείτο τόσο ο ίδιος όσο και οι άλλοι με πιο σοβαρά πράγματα. Πάντως προς το παρόν δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας κάτι τέτοιο.

Ο φόρος στην Παιδεία και η λατρεία του Σκότους

Γεώργιος Στάικος

“Στα ιδιωτικά δημοτικά σχολεία, γυμνάσια και λύκεια, θα ισχύσει ο συντελεστής ΦΠΑ 13%, με το σκεπτικό ότι συνιστούν επιλογή των οικογενειών”. Αυτό είναι το επίσημο σκεπτικό που συνοδεύει την απίστευτη απόφαση.

 Δηλαδή, αφού δεν συμβιβάζονται με τη «δημόσια δωρεάν παιδεία» που τους παρέχει το Κράτος θα τιμωρούνται με χαράτσι 13%!

POST MORTEM! Δεύτερες Ελληνικές Σκέψεις για τις Καθεστωτικές Εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου

Απόστολος Λ. Πιερρής

 Η Λογική του Λαού και η «Ιδιαίτερη Λογική» του Καθεστώτος

Και ιδού το Καθεστώς έκανε τις κουτοπόνηρες εκλογές του. Αντιδημοκρατικές εκλογές.

Καθεστωτικές Εκλογές που έγιναν με κύριο σκοπό να θολώσουν και (έτσι νομίζουν οι τα φαύλα «νομίσματα» καπηλευόμενοι) να ακυρώσουν το ΟΧΙ του Ένδοξου Δημοψηφίσματος. Δηλαδή να μπερδέψουν την υγιή σχέση μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και λαϊκής βούλησης, η οποία είναι να συντονίζεται η πρώτη προς τη δεύτερη. Λαϊκή βούληση μάλιστα εκπεφρασμένη ρητά δια Δημοψηφίσματος.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 20ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΪΟΥ

 Απόστολος Λ. Πιερρής

  

Εκλογές δεν θα πει αυτόματα Δημοκρατία. Οι εκλογές είναι ένα μέσον για να αποκαθίσταται αναμφισβήτητα ο συντονισμός πολιτικής εξουσίας και λαϊκής βούλησης. Αν οι εκλογές γίνονται υπό όρους και σε πλαίσιο που φαλκιδεύουν την ετυμηγορία της λαϊκής ψυχής, τότε έχουμε να κάνουμε με αντιδημοκρατικές εκλογές. Άλλωστε συνηθισμένο φαινόμενο σε καθεστωτικά συστήματα.

Εμείς δεν είμαστε μόνο η Σκιά του Μεγάλου Ονόματος - ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ

Απόστολος Λ. Πιερρής

 Το Καθεστώς της Μνημονιακής Υποδούλωσης

            στον Ευρωπαϊσμό και στο Ευρώ

αποδεικνύει εμπράκτως ότι ο Fallmerayer είχε δίκιο

stat magni nominis umbra

(Lucanus, Pharsalia, I, 135)

Ο Lucanus (ο σπουδαίος Ρωμαίος επικός ποιητής που 25 χρονών υποχρεώθηκε σε αυτοκτονία κατ’ εντολήν του Νέρωνα προς τον οποίο αντιτάχθηκε αν και ευνοούμενος poeta laureatus) αντιδιαστέλλει προς την οργώσα ενεργό δύναμη του Ιούλιου Καίσαρα την αδρανή πια σκιά του μεγάλου ονόματος του Πομπήιου (που ήταν «Μέγας», Magnus, το προσωνύμιό του, Cn. Pompeius Magnus). Και ο Fallmerayer διαλέγει αυτή τη ρήση ως motto της εμβριθούς μελέτης του για την Πελοπόννησο των Μέσων Χρόνων.

Ακριβώς το συνολικό πρόβλημα του ΝεοΕλληνισμού, και της τωρινής τερματικής του κρίσης συνοψίζεται σε αυτή τη φράση:

είμαστε εντέλει απλά η αδύναμη και ασαφής σκιά του Μεγάλου Ονόματος του Ελληνισμού ή ΟΧΙ – και Γιατί.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

Απόστολος Λ. Πιερρής 
 

        Συντρίβοντας Νεολαία και Λαός

                     το Είδωλο του Ευρώ

 κάνουν Πράξη Οικονομικού Ορθολογισμού,

     Εθνικής και Πολιτικής Απελευθέρωσης

              και Πολιτισμικού Συμβολισμού

 

…καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ᾿ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες, μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους.

                  Θουκυδίδης, Περικλέους Επιτάφιος, ΙΙ, 43, 4

                                    Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι

                                     βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,

                                     ζυγὸν δουλείας ἄς ἔχωσι·

                                     θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην

                                                 ἡ ἐλευθερία.                  

                    Κάλβος, Λυρικά, Ὠδή Τετάρτη [XIV], α’        

 Στη Δελφική μεγαλοπρέπεια που σου κόβει την ανάσα οι Έλληνες, πολυμερισμένοι και διαφοροποιημένοι όπως πάντα, προσέφευγαν όλοι για να πάρουν χρησμούς από ό,τι καλύτερο είχαν, από τον κάλλιστο εαυτό τους. Και ο Μέγας Άναξ που συνιστούσε την πεμπτουσία του Ελληνισμού τους σήμαινε το μέλλον εξαγνίζοντάς τους το βλέμμα με τελετές εξωτερικές συμβολισμού και εσωτερική αναδίφηση αυτοσυνείδησης:

«Γνῶθι σαὐτόν».

Μπορείς να καταλάβεις παρελθόν, παρόν και μέλλον εάν ξέρεις τον εαυτό σου.

Προστακτική ες αεί εξ αιωνιότητος στον χρόνο.

Και να τώρα που το πρόταγμα λειτουργεί και πάλι συλλογικά.

Το πάθος του Λαού οδεύει προς την Ανάσταση. Την Επανάσταση της αυτογνωσίας του Έλληνα.

* * *

Η Μεγακρίση λειτουργεί θέλοντας μη θέλοντας λυτρωτικά. Και η Αλήθεια, μόνο η Αλήθεια, σώζει. Στον κίνδυνο δεν παίζεις: νοιώθεις ότι διακυβεύεται ο εαυτός σου. Πρέπει να τον καταλάβεις κατά πλάτος και βάθος. Το ένστικτο γίνεται υπό την άγια πίεση του κινδύνου φως αυτοσυνειδησίας.

Πρὶν πάψ’ ἡ μεγαλόψυχη πνοὴ χαρὰ γεμίζει·  

ἄστραψε φῶς, κ’ ἐγνώρισεν ὁ νιὸς τὸν ἑαυτό του·

οἱ κόσμοι γύρου ν’ ἄνοιγαν κορῶνες νὰ τοῦ ρίξουν,

   Σολωμός, “Ὁ Πόρφυρας”, Ἀπόσπασμα 8 (Τωμαδάκης)

Αυτό πήγε να γίνει στην Επανάσταση. Το αίσθημα που σφυρηλατήθηκε από τον αγώνα των Κλεφτών και των Αρματωλών άναψε τη σπίθα της αυτογνωσίας και του αυτοπροσδιορισμού. Αλλά καπελώθηκε από τον Ευρωπαϊσμό. Και θάφτηκε μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη. Ο Οποίος δεν αφέθηκε να ολοκληρώσει τον δικαιωματικό  ρόλο του ως pater patriae.