POST MORTEM! Δεύτερες Ελληνικές Σκέψεις για τις Καθεστωτικές Εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου

Απόστολος Λ. Πιερρής

 Η Λογική του Λαού και η «Ιδιαίτερη Λογική» του Καθεστώτος

Και ιδού το Καθεστώς έκανε τις κουτοπόνηρες εκλογές του. Αντιδημοκρατικές εκλογές.

Καθεστωτικές Εκλογές που έγιναν με κύριο σκοπό να θολώσουν και (έτσι νομίζουν οι τα φαύλα «νομίσματα» καπηλευόμενοι) να ακυρώσουν το ΟΧΙ του Ένδοξου Δημοψηφίσματος. Δηλαδή να μπερδέψουν την υγιή σχέση μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και λαϊκής βούλησης, η οποία είναι να συντονίζεται η πρώτη προς τη δεύτερη. Λαϊκή βούληση μάλιστα εκπεφρασμένη ρητά δια Δημοψηφίσματος.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 20ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΪΟΥ

 Απόστολος Λ. Πιερρής

  

Εκλογές δεν θα πει αυτόματα Δημοκρατία. Οι εκλογές είναι ένα μέσον για να αποκαθίσταται αναμφισβήτητα ο συντονισμός πολιτικής εξουσίας και λαϊκής βούλησης. Αν οι εκλογές γίνονται υπό όρους και σε πλαίσιο που φαλκιδεύουν την ετυμηγορία της λαϊκής ψυχής, τότε έχουμε να κάνουμε με αντιδημοκρατικές εκλογές. Άλλωστε συνηθισμένο φαινόμενο σε καθεστωτικά συστήματα.

Εμείς δεν είμαστε μόνο η Σκιά του Μεγάλου Ονόματος - ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ

Απόστολος Λ. Πιερρής

 Το Καθεστώς της Μνημονιακής Υποδούλωσης

            στον Ευρωπαϊσμό και στο Ευρώ

αποδεικνύει εμπράκτως ότι ο Fallmerayer είχε δίκιο

stat magni nominis umbra

(Lucanus, Pharsalia, I, 135)

Ο Lucanus (ο σπουδαίος Ρωμαίος επικός ποιητής που 25 χρονών υποχρεώθηκε σε αυτοκτονία κατ’ εντολήν του Νέρωνα προς τον οποίο αντιτάχθηκε αν και ευνοούμενος poeta laureatus) αντιδιαστέλλει προς την οργώσα ενεργό δύναμη του Ιούλιου Καίσαρα την αδρανή πια σκιά του μεγάλου ονόματος του Πομπήιου (που ήταν «Μέγας», Magnus, το προσωνύμιό του, Cn. Pompeius Magnus). Και ο Fallmerayer διαλέγει αυτή τη ρήση ως motto της εμβριθούς μελέτης του για την Πελοπόννησο των Μέσων Χρόνων.

Ακριβώς το συνολικό πρόβλημα του ΝεοΕλληνισμού, και της τωρινής τερματικής του κρίσης συνοψίζεται σε αυτή τη φράση:

είμαστε εντέλει απλά η αδύναμη και ασαφής σκιά του Μεγάλου Ονόματος του Ελληνισμού ή ΟΧΙ – και Γιατί.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

Απόστολος Λ. Πιερρής 
 

        Συντρίβοντας Νεολαία και Λαός

                     το Είδωλο του Ευρώ

 κάνουν Πράξη Οικονομικού Ορθολογισμού,

     Εθνικής και Πολιτικής Απελευθέρωσης

              και Πολιτισμικού Συμβολισμού

 

…καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ᾿ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες, μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους.

                  Θουκυδίδης, Περικλέους Επιτάφιος, ΙΙ, 43, 4

                                    Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι

                                     βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,

                                     ζυγὸν δουλείας ἄς ἔχωσι·

                                     θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην

                                                 ἡ ἐλευθερία.                  

                    Κάλβος, Λυρικά, Ὠδή Τετάρτη [XIV], α’        

 Στη Δελφική μεγαλοπρέπεια που σου κόβει την ανάσα οι Έλληνες, πολυμερισμένοι και διαφοροποιημένοι όπως πάντα, προσέφευγαν όλοι για να πάρουν χρησμούς από ό,τι καλύτερο είχαν, από τον κάλλιστο εαυτό τους. Και ο Μέγας Άναξ που συνιστούσε την πεμπτουσία του Ελληνισμού τους σήμαινε το μέλλον εξαγνίζοντάς τους το βλέμμα με τελετές εξωτερικές συμβολισμού και εσωτερική αναδίφηση αυτοσυνείδησης:

«Γνῶθι σαὐτόν».

Μπορείς να καταλάβεις παρελθόν, παρόν και μέλλον εάν ξέρεις τον εαυτό σου.

Προστακτική ες αεί εξ αιωνιότητος στον χρόνο.

Και να τώρα που το πρόταγμα λειτουργεί και πάλι συλλογικά.

Το πάθος του Λαού οδεύει προς την Ανάσταση. Την Επανάσταση της αυτογνωσίας του Έλληνα.

* * *

Η Μεγακρίση λειτουργεί θέλοντας μη θέλοντας λυτρωτικά. Και η Αλήθεια, μόνο η Αλήθεια, σώζει. Στον κίνδυνο δεν παίζεις: νοιώθεις ότι διακυβεύεται ο εαυτός σου. Πρέπει να τον καταλάβεις κατά πλάτος και βάθος. Το ένστικτο γίνεται υπό την άγια πίεση του κινδύνου φως αυτοσυνειδησίας.

Πρὶν πάψ’ ἡ μεγαλόψυχη πνοὴ χαρὰ γεμίζει·  

ἄστραψε φῶς, κ’ ἐγνώρισεν ὁ νιὸς τὸν ἑαυτό του·

οἱ κόσμοι γύρου ν’ ἄνοιγαν κορῶνες νὰ τοῦ ρίξουν,

   Σολωμός, “Ὁ Πόρφυρας”, Ἀπόσπασμα 8 (Τωμαδάκης)

Αυτό πήγε να γίνει στην Επανάσταση. Το αίσθημα που σφυρηλατήθηκε από τον αγώνα των Κλεφτών και των Αρματωλών άναψε τη σπίθα της αυτογνωσίας και του αυτοπροσδιορισμού. Αλλά καπελώθηκε από τον Ευρωπαϊσμό. Και θάφτηκε μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη. Ο Οποίος δεν αφέθηκε να ολοκληρώσει τον δικαιωματικό  ρόλο του ως pater patriae.