Ο κ. Παπαχελάς, σε άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής(27/2), κάνει λόγο για επικείμενο αδιέξοδο («Το αδιέξοδο» είναι ο τίτλος του άρθρου), αναφερόμενος στα αποτελέσματα του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησης αλλά και στην αλλοπρόσαλλη και σαφώς αναξιόπιστη συμπεριφορά του Πρωθυπουργού και των υπουργών του. Θίγει επίσης εύστοχα και
περιεκτικά τη λαϊκίστικη και αποπροσανατολιστική συμπεριφορά των μέσων ενημέρωσης (είναι καιρός ακόμη και αυτός να το αναγνωρίσει!!), καθώς και την ουτοπική και ανούσια ρητορική στην οποία επιδίδονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Για εμάς βέβαια, που εδώ και καιρό καυτηριάζουμε τη διαφθορά και ανικανότητα της πολιτικής μας ελίτ αλλά και την αναποτελεσματικότητα που διέπει εξ ολοκλήρου το σύστημα αξιών και αρχών του νεοελληνικού οικοδομήματος εν γένει, δεν αποτελούν έκπληξη οι συγκεκριμένες επισημάνσεις του επιφανούς δημοσιογράφου. Οι εξελίξεις -δυστυχώς- μας δικαιώνουν πανηγυρικά. Σε ό,τι αφορά λοιπόν το εν λόγω άρθρο, όπως και αρκετά ανάλογου ύφους και περιεχομένου που το τελευταίο διάστημα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, η όποια αξία τους εξαντλείται κατά τη γνώμη μας σε ένα και μόνο δεδομένο: στο ότι προέρχονται από άτομα άμεσα συσχετιζόμενα με το κατεστημένο, τουλάχιστον μέχρι χθες. Και αυτό ερμηνεύεται. Το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει σήμερα η πολιτική ολιγαρχία του τόπου συνιστά και προσωπικό τους αδιέξοδο υπό την έννοια ότι εξετράφησαν και αναδείχτηκαν υπό την προστασία της και παράλληλα με αυτήν. Το γεγονός ότι τώρα διαχωρίζουν -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- τη θέση τους επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας ότι το σύστημα κλυδωνίζεται έντονα στο εσωτερικό του. Αποσκιρτούν από τις τάξεις του οι άλλοτε ισχυροί υποστηρικτές και εκφραστές του, ανεξαρτήτως του αν και κατά πόσον επωφελήθηκαν και ωφελήθηκαν από αυτό. Είναι ζήτημα αυτοσυντήρησης και γι’ αυτούς να εγκαταλείψουν το καράβι πριν την οριστική καταβύθισή του. Το φαινόμενο αυτό, διαχρονικά, σηματοδοτεί το τελικό στάδιο της ολοσχερούς αποδόμησης μιας εξουσίας που έχει χάσει την επαφή της με την πραγματικότητα και την κοινωνία που εκπροσωπεί. Είναι η αρχή του τέλους γι’ αυτήν και τους φορείς της και η αφετηρία μιας νέας αρχής για όλους εμάς. Εκείνο που μπορούμε από την πλευρά μας να προσθέσουμε είναι ότι το επαπειλούμενο αδιέξοδο που ανησυχεί τον κ. Παπαχελά δεν προδιαγράφεται απλά. Αποτελεί τετελεσμένο γεγονός και αυτή τη στιγμή διασχίζουμε ως χώρα τις σκοτεινές ατραπούς του. Οι συνθήκες επιβάλλουν να αποτινάξουμε το συντομότερο οι πολίτες το ζυγό της αναξιοκρατίας που μας οδήγησε σε αυτό. Σε αυτή τη φάση δεν διακυβεύεται τίποτα λιγότερο από την επιβίωσή μας, ατομική και συλλογική. Ως άτομα και ως κοινωνία καλούμαστε να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο μας με το διεφθαρμένο καθεστώς και να διεκδικήσουμε ένα μέλλον αντάξιο των δυνατοτήτων και της παράδοσης αυτού του τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου