Αμέσως μετά την εξαγγελία (φιάσκο) του «μεσοπρόθεσμου προγράμματος» από τον κ. Παπανδρέου την Παρασκευή, ενός «προγράμματος» που δεν έπεισε κανέναν, επιστρατεύτηκε ο κ. Σημίτη για να μας εξηγήσει γιατί η χρεοκοπία («αναδιάρθρωση» του χρέους, κατά τη δική του ορολογία) είναι τώρα συμφέρουσα και χρήσιμη!«Η αναδιάρθρωση του χρέους θα απελευθερώσει δυνάμεις…» ισχυρίζεται σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, της 17ης Απριλίου 2011, ο κ. Σημίτης και βεβαιώνει ότι «Μία καλά προετοιμασμένη αναδιάρθρωση θα βελτιώσει ουσιαστικά τη θέση μας», ενώ συμφωνεί με εκείνους που είναι της άποψης ότι αυτή «θα πρέπει να γίνει το ταχύτερο»!
Είναι πλέον φανερό ότι οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, ενώ και οι εφεδρείες του παρασιτικού καθεστώτος εξαντλούνται απελπιστικά γρήγορα. Την ίδια ώρα που ο (τρέχων) Πρωθυπουργός δήλωνε με περισσή αυταρέσκεια στην κοινοβουλευτική ομάδα: «… διαψεύσαμε το φόβο της χρεωκοπίας, μειώσαμε σε πρωτοφανή μεγέθη τα ελλείμματά μας», ο κ. Σημίτης ζητούσε αναδιάρθρωση, δηλαδή κήρυξη χρεωκοπίας, τώρα!
Οι άνθρωποι δεν προλαβαίνονται. Ούτε το ημερολόγιο δεν κοιτάνε. Ότι έρχεται Μεγάλη Εβδομάδα, και ο κόσμος έχει ανάγκη από ηρεμία για να συμμετάσχει στο Θείο Πάθος και να εμπνευσθεί από το Αναστάσιμο μήνυμα...
Σήμερα λοιπόν, Κυριακή των Βαΐων, εμφανίστηκε, ως θλιβερή φιγούρα από το παρελθόν, ο άνθρωπος που προετοίμασε το σημερινό χάος, αφού, με τη βοήθεια της Goldman Sachs, έκρυψε το έλλειμμα κάτω από το χαλί, με χρηματιστικές ταχυδακτυλουργίες, ενώ το καλοκαίρι του 2001 δεν άντεξε ούτε τρεις ημέρες στην αντίδραση του «βαθέος» ΠΑΣΟΚ στην δειλή απόπειρα ασφαλιστικής μεταρρύθμισης του σχεδίου Γιαννίτση.
Αντίθετα, συνέχισε απτόητος, και την 1η Ιαν. 2002 μας έφερε το Ευρώ ως φυσικό νόμισμα, υπονομεύοντας πλέον τη χώρα με ωρολογιακό μηχανισμό που θα έσκαζε δέκα χρόνια αργότερα. Γιατί βέβαια, αν ο κ. Σημίτης δεν είχε την «επιτυχία» της ένταξής μας στο ευρώ το 2002, ναι μεν το παρασιτικό καθεστώς θα είχε δυσκολίες χρηματοδότησης, με συνέπεια, κατά πάσα πιθανότητα, κάποιες, έστω και ασθενείς, πολιτικές εξελίξεις, προς μια κάποια αυτοσυνειδησία όμως, σίγουρα όμως δεν θα ήμαστε χρεοκοπημένοι, όπως τώρα, ούτε δακτυλοδεικτούμενοι, ούτε παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγήν, μια σχεδόν κατεστραμμένη χώρα…
Ο δολοφόνος όμως δεν αντέχει, επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Το καθεστώς του παρασιτισμού, που με ιδιαίτερη σοβαροφάνεια και συνέπεια και υπό τον πέπλο θολών εκσυγχρονιστικών ιδεολογημάτων υπηρέτησε, τον χρειάζεται. Οι εφεδρίες έχουν εξαντληθεί, ανασύρονται τα ζόμπι!
Δυστυχώς για τον τόπο, η καταστροφή δεν μπορεί παρά να βαθύνει, οι άνθρωποι αυτοί είναι αμετανόητοι. Προφανώς ο αγώνας για την ανατροπή του καθεστώτος τους θα είναι μακρύς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου