Οι Μεταρρυθμίσεις του Σόλωνος και η Εθνική Προδοσία Σήμερα.

Απόστολος Πιερρής

 Έχει μεγάλη θεωρητική και πρακτική σημασία να συζητήσουμε σήμερα την τωρινή κατάσταση της Χώρας καθ’ εαυτή αλλά και σε διαφωτιστική σχέση με τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Αθήνα στο τέλος του 7^ου αιώνα π.Χ.  Η Αθήνα τότε έλυσε τον Γόρδιο Δεσμό ενός αφόρητου συστήματος που κατασπαταλούσε την ενέργεια της κοινωνίας σε εσωτερικές τριβές αντίστασης και ωδηγούσε την πόλη στα ασήμαντα της ιστορίας – και τον έλυσε κόβοντάς τον με τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις του Σόλωνος. Μια ανάλογη συνολική Στρατηγική ανάταξης χρειάζεται η χώρα σήμερα, όπως έχω εξειδικεύσει σε άρθρα μου. Αντ’ αυτής έχουμε την
εθνική προδοσία του Καθεστώτος Κατοχής που αποσκοπεί να εξαφανίσει την χώρα από το προσκήνιο της ιστορίας και να καταδικάσει την κοινωνία μας στην Ευρωπαιστική δουλεία. Και μάλιστα το έγκλημα συμπληρώνεται από ουρανομήκη α-νοησία:  γιατί ο Ευρωπαιστικός σκοπός θα απετύγχανε ακόμη και εάν η προδοσία επετύγχανε! Θα αναλύσουμε αυτήν την μοναδική συναλληλία δολιότητας, εξευτελισμού και ματαιότητας που χαρακτηρίζει το ανίκανο και άθλιο, ανθελληνικό Καθεστώς της χώρας.

Το Καθεστώς Κατοχής της Χώρας διαπράττει τώρα προφανές έγκλημα εσχάτης προδοσίας. Η ενοχή στοιχειοθετείται σε τρία συναπτόμενα Κεφάλαια.

 Α) Το Καθεστώς εκχωρεί την εθνική ανεξαρτησία σε ξένες εθνικές οντότητες υπό τον διάτρητο πέπλο της Ευρωπαϊστικής ιδεοληπτικής φαντασίωσης και ονείρωξης. Τα κνώδαλα του Καθεστώτος το ομολογούν οι ίδιοι. Θέλουν να κάνουν την Ελλάδα επαρχία μιας γελοίας ευρωπαϊστικής «Ευρώπης». [Σημειώστε επιγραμματικά: (α) «Ευρώπη» δεν υπάρχει. (β) Ευρωπαικά κράτη υπάρχουν και είναι σεβαστά, αυτά και τα συμφέροντά τους, κατά το μέτρο της συνολικής ισχύος τους ή/και της αυξητικής δυναμικής της ισχύος τους. και (γ) ο Ευρωπαϊσμός είναι μια μάταιη ιδεοληψία που χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα εστιών αντιδραστικών συμφερόντων που θα ήθελαν να αντιστρέψουν το Άνυσμα της Ιστορίας και να εξασφαλίσουν ρόλο σε Ευρωπαϊκά κέντρα σαν αυτόν που είχαν πρίν το 1914 στις παγκόσμιες εξελίξεις. Ο Ευρωπαϊσμός είναι η τελευταία μορφή Ευρωπαϊκής τεχνητότητας, υποκειμενισμού, βουλησιαρχίας και ματαιότητας. Tέκνο του Ευρωπαισμού είναι ο νομισματικός παραλογισμός του Ευρώ.] 

Β) Το Καθεστώς εξυπηρετεί ρητά τα συμφέροντα ξένων κέντρων Ευρωπαϊσμού, σε αντίθεση προς τα συμφέροντα της χώρας. Ακολουθεί σαν πειθήνιος πίθηκος τις εντολές τους. Δεν έκανε αυτά που έπρεπε να γίνουν το 2010 (χρεωκοπία, έξοδος από την Ευρωζώνη, υποτίμηση και Νέα Αρχή σε όλα) γιατί δεν ήταν έτοιμη τότε η Ευρωζώνη, οπότε η Ελλάδα θα είχε και τη μέγιστη αποφασιστική ροπή. Κάνει αυτό που του λένε, όταν και όπως του το λένε. Και κυρίους έχει τα πιο αντιδραστικά κέντρα στην Ευρώπη, αυτά που αγωνίζονται για το παλιό σύστημα, για το παρωχημένο status quo. Έχει ταυτιστεί με τα παρερχόμενα της ιστορίας καταδικάζοντας την δημιουργικότητα του Ελληνισμού σε καταθλιπτική καχεξία. Ενώ και γύρο μας και παντού οι κοινωνίες σφριγούν και σφύζουν από ζωή συνεγειρόμενες από το πνεύμα της απελευθέρωσης της ανθρώπινης φύσης που η νέα ιστορική περίοδος έχει εγκαινιάσει. Το άθλιο Καθεστώς της χώρας, μας κρατάει εκτός της κυρίαρχης δυναμικής Ανακαίνισης της Ιστορίας. (Έτσι εξηγείται και η ολέθρια εξωτερική πολιτική του). Διαπράττει σε αυτό το κεφάλαιο τριπλό έγκλημα καθοσιώσεως: πρώτον εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα υποδουλώνωντας την χώρα, δεύτερον συνδυάζεται με τα πιο αντιδραστικά συμφέροντα ενός παλαιού status quo ενάντια στο Άνυσμα της Ιστορίας, και τρίτον συνεργάζεται δουλικά με κέντρα Ευρωπαϊκά των οποίων το πνεύμα, οι αρχές, η αξιολογία, οι συστημικές δομές και οι πολιτικές και πρακτικές είναι άρδην αντίθετες προς την ουσία του Ελληνισμού και την φύση του Έλληνα, ενώ μάλιστα η κρατιστεύουσα δυναμική της ιστορίας δείχνει προς κλασσικές παραμέτρους και παράγοντες. Καταδικάζεται έτσι η κοινωνία μας των δημιουργών σε διαρκή επιδεινούμενο καθολικό μαρασμό, όχι μόνο οικονομικό.  

Γ) Το Καθεστώς παραβιάζει κατάφωρα τη δημοκρατική νομιμότητα και την αρχή της ελευθερίας. Προφανής διάσταση πολιτικής εξουσίας και λαϊκής βούλησης. Χυδαία προπαγάνδα των κύριων και αντεθνικών ΜΜΕ. Παραβίαση του ίδιου του Συντάγματος του Κατοχικού Καθεστώτος. Δέσμευση εκ των προτέρων των μελλοντικών αποφάσεων της κοινωνίας. Εξουσιοδοτήσεις εν λευκώ προς την Εκτελεστική Εξουσία για Νομοθετικές Πράξεις και μάλιστα δεσμευτικές σε βάθος χρόνου που θα υπερβαίνει το χρόνο ζωής της Βουλής. Διασυρμός κάθε έννοιας Κράτους Νόμου και Δικαίου: αποφάσεις αναδρομικής ισχύος.

Θα αναπτύξουμε διεξοδικά τη συντελούμενη εσχάτη προδοσία από τους δοσίλογους του Καθεστώτος.

* * *

Το ΝεοΕλληνικό Καθεστώς Σύστημα είναι βέβαια διαχρονικά υπόλογο όπως έχω αναλύσει πολλές φορές. Ήταν εξ αρχής και εκ συστάσεώς του ολοκληρωτικό και ξενόδουλο. Οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις του και η τωρινή Μεγακρίση δείχνουν απλώς τον αληθινό χαρακτήρα του κατά τρόπο πασίδηλο. Αποκαλύπτουν επίσης και την απόλυτη διάσταση μεταξύ αυτού και της κοινωνίας.

Τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του, όπως έχουν διατρανωθεί με την άθλια Μεταπολίτευση, συγκεφαλαιώνονται στα ακόλουθα θέματα.

1) Οικονομική ολιγαρχία με διακεκριμένα, χωριστά πεδία μονοπωλιακής (ή ελεγχόμενης ολιγοπωλιακής) διαχείρισης: δημόσια έργα, δημόσιες προμήθειες, (δημόσιες) τηλεπικοινωνίες, τραπεζικό σύστημα, «ιδεολογική» προπαγάνδα (ΜΜΕ) και πολιτισμός, καύσιμα, βαριά βιομηχανία. Είναι φανερό ότι όσο λιγότερο άμεση εξάρτηση από το Κράτος υπάρχει σε έναν τομέα τόσο σχετικά μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία και ανταγωνισμός διαπιστώνεται σε αυτόν. (Η Εμπορική Ναυτιλία είναι κατά το πλείστον εκτός χώρας).  Αλλά οι τομείς μεγάλων συμφερόντων ευρίσκονται σε ουσιώδη διαπλοκή προς το Κράτος. Άλλοι τομείς και ελάσσονα συμφέροντα διαρθρώνονται εξαρτηματικά από τα μεγάλα συμφέροντα των κύριων πεδίων. Οι εξαρτημάτικές οικονομικές αλυσίδες διαπερούν, με τον έλεγχο και καθοδήγηση του κράτους, εκτεταμένα κομμάτια της κοινωνίας.

2) Φεουδαρχική δόμηση της κοινωνικής δραστηριότητας. Τα δημόσια και ιδιωτικά πράγματα οικοδομούνται με τον νόμο των φέουδων. Οι ρόλοι εξαρτώνται από το «ανήκειν σε μαντριά» και όχι από την αρχή της αριστείας σε ελεύθερο ανταγωνισμό. Οι ρόλοι διανέμονται και δεν κατακτώνται.

3) Απόλυτα Διεφθαρμένο Κράτος. Η πολιτική εξουσία υπηρετεί το σύστημα οικονομικής ολιγαρχίας και κοινωνικής φεουδαρχίας. Αχαλίνωτος Κρατισμός πελατειακών σχέσεων – άμεσος και έμμεσος, φανερός και κρυφός. Το Κράτος ως Μαφία.

4) Πολιτειακός απολυταρχισμός υπό διάτρητο μανδύα δημοκρατικό. Κομματική «Δημοκρατία». Συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας σε αρχηγούς κομμάτων. Κόμματα ως Μαντριά. Καμία διάκριση Εξουσιών. Παντελής απουσία στοιχειωδών checks and balances της εξουσίας. Βαρύ κανονιστικό πλαίσιο, πολυνομία, αυθαιρεσία, διαπλοκή, διαφθορά: αναγκαία αλληλακόλουθα.

5) Συστηματική Εξουθένωση των Ενόπλων Δυνάμεων και Εξευτελισμός της Δικαιοσύνης, μέσω συνεχών παρεμβάσεων της πολιτικής εξουσίας, εντολοδόχου των αντιδραστικών ξένων συμφερόντων και της εγχώριας Αναξιοκρατίας. Ήταν δόλιο σχέδιο για την προδοσία της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και την κατάργηση της κοινωνικής ευνομίας. Την πρώτη εγγυάται ο Στρατός και τη δεύτερη η Δικαιοσύνη. Το Καθεστώς Κατοχής ευνούχισε θεσμικά και τις δύο αυτές θεμελιώδεις και ανεξάρτητες Εξουσίες – απαραίτητες για την ύπαρξη και τη συνοχή ισχυρού και δικαίου Κράτους και ευημερούσας Κοινωνίας – για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Ευρωπαϊστών κυρίων του. Αλλά παντού υπάρχουν εστίες αντίστασης, και ως επί το πολύ το κατ’ οικονομίαν δύσκολων καταστάσεων δεν εξαθλιώνεται σε ελαστικότητα συνείδησης, τουλάχιστον για τους μεγάλους αριθμούς. Απλώς οι διεφθαρμένοι κατέχουν θέσεις κλειδιά ή/και χρησιμοποιούνται κατ’ επιλογή από το Καθεστώς.

6) Πολιτιστική εξαθλίωση και εξαθλιωμένος Εθνικισμός. Φαυλοκρατία, Δημαγωγία, Μεγαλοϊδεατισμός – οι «Ψωροεμείς». Τους ακούμε ακόμη και τώρα στο βάραθρο που μας έριξαν τους γελοίους θεσμικούς σαλτιμπάγκους της υποτέλειας να ψωροεμίζονται οι ψωρομωροί!   Ευρωπαϊστικός Πιθηκισμός. Βαθύτατος Ανθελληνισμός, σε τρόπο σκέψης και αξιολογική κλίμακα. Απόλυτη διάσταση ξενόδουλου Καθεστώτος και Κοινωνίας των Δημιουργών. Αγεφύρωτη αντίθεση συμφερόντων μεταξύ τους.

7)   Ο τρόπος και μέθοδος με τον οποίο το ανάξιο Καθεστώς συντήρησε την ολέθρια για την χώρα και την κοινωνία ύπαρξή του είναι ο ίδιος με αυτόν που εφαρμόζει αναγκαστικά κάθε Τυραννικό σύστημα. Στους έξω προσφέρουν οι «Ταγοί» της ανικανότητας εκδουλεύσεις παριστανώμενοι ως αναγκαίοι σταθεροποιητές. Και στους πολίτες τους προβάλλονται από την προπαγάνδα τους ως αναγκαίοι προστάτες. Ταυτόχρονα, στους μεν έξω κακολογούν την κοινωνία ως βάρβαρη («τεμπέληδες, απατεώνες, διεφθαρμένοι, πονηροί, απείθαρχοι»). Στον δε λαό καλλιεργούν νοσηρή ιδεοληψία φθόνου και επιβουλής των πάντων κατ’ αυτού («ξένα κέντρα, συμφέροντα, κερδοσκόποι»). Φορτώνει έτσι το ηγετικό σύστημα τις  συνεχείς αποτυχίες του στον λαό όταν μιλάει προς τα έξω και στους ξένους όταν απευθύνεται στον λαό.  Και ενώ προπαγανδίζει ψευδαίσθηση ανωτερότητας (δηλαδή κομπλεξ κατωτερότητας) στην κοινωνία, συγχρόνως αποδυναμώνει στην πραγματικότητα συνεχώς την χώρα σε όλες τις παραμέτρους ισχύος, στρατιωτικά, πολιτιστικά, οικονομικά, στρατηγικά, πολιτικά.  

Αυτό είναι το Σύστημά τους.

Και είναι το αποκλειστικό έργο τους. Αυτοί το έφτιαξαν, οι ηγετικές ομάδες, οι elites της Αναριστείας. Δεν είναι η κοινωνία συνυπεύθυνη για το αποτέλεσμα. Δεν ειμαστε οι Δημιουργοί συνένοχοι για την κατάντια του τόπου.  Αν εξαθλίωσαν ηθικά πολλούς – και γιαυτό αυτοί θα λογοδοτήσουν. Αν αχρήστεψαν την φυσική αγωνιστική δύναμη του Έλληνα – αυτοί οι τυρανννεύσαντες θα δώσουν ευθύνες.  Αν ανάγκασαν την ευστροφία και την δημιουργική ορμή του Έλληνα να στραφεί σε παραλειτουργίες για να αποφύγει τον παρασιτισμό της Ηγετικής Αναξιοκρατίας, εύγε στον «πονηρό» Οδυσσέα και καταδίκη στους κουτοπόνηρους του Καθεστώτος! Θα πληρώσουν και για την βλακεία τους. Και μωροί και δοσίλογοι και διεφθαρμένοι –  η ΝεοΕλληνική Φαυλοκρατία είναι άχθος αρούρης. 

Το Καθεστώς των Προδοτών είναι καταδικασμένο στην Ιστορία.

Είναι ένας Ζωντανός Νεκρός, ένας Βρυκόλακας της Ιστορίας.

Να τελειώνουμε οι Δημιουργοί με αυτό. Χωρίς πάθος και χωρίς οίκτο.

Η ζημιά που προκαλεί κάθε στιγμή που συνεχίζει να μολύνει τη χώρα και τον Ελληνισμό είναι ανυπολόγιστη και αυξανόμενη εκθετικά.

Οι ξένοι κύριοί του το έχουν εγκαταλείψει, αηδιασμένοι οι ίδιοι από την βδελυρία του. Βέβαια έχει τόσο αποκαλυφθεί η απύθμενη ανικανότητα και αναξιοπιστία του, ώστε ήταν θέμα χρόνου πότε θα το εγκατέλειπαν να βυθισθεί στα απόβλητα της ιστορίας. Και η στιγμή ήταν η προφύλαξη των κυριώτερων συμφερόντων τους από τις συνέπειες του καταποντισμού του. Κατανοητό και επαινετό: έτσι εργάζεται η άξια λόγου ηγεσία για τα συμφέροντα του λαού της. Δεν έχουμε τίποτα με τέτοιες ηγεσίες, και μάλιστα σε ιδιαίτερες περιπτώσεις τις θαυμάζουμε. Κάνουν καλά το καθήκον τους. Και καταλαβαίνουμε επίσης ότι την μεν προδοσία πολλοί  αγάπησαν, τον δε προδότη ουδείς.  Αλλά προειδοποιούμε τους ξένους φίλους μας δυνατούς και μη. Μην ξαναδιανοηθούν ότι το Καθεστώς θα μπορούσε να τους φανεί κάπου κάπως κάποτε χρήσιμο, και το σηκώσουν από τον Καιάδα που το προορίζουμε. Γιατί τότε θα είναι εχθροί της κοινωνίας μας και του Νέου Κράτους μας.

Οι νέοι, πρωτοπόροι, δίνουν τους Νέους Ήρωες. Τιμή και Δόξα στους ανατροπείς και εξυγιαντές.

Μέγα και άγιο το έργο της δημιουργικής καταστροφής.

Η κοινωνία των Δημιουργών πήραμε την απόφαση. Θελουμε λυτρωτική τομή, δεν θέλουμε νοσηρή συνέχεια.

Επικαλούμαστε την θεία και φυσική και κλασσική υπέρτατη αρχή:  ότι η πολιτική οργάνωση της κοινωνίας σε κράτος γίνεται με την συναίνεση των πολιτών με μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση της ζωής, της ελευθερίας και της αυτοπραγμάτωσης τους ως ατόμων, ότι όταν ο σκοπός αυτός δεν εξυπηρετείται από μια δεδομένη μορφή οργάνωσης η κοινωνία των ατόμων ως λαός, υπέρτατος κύριος του εαυτού του, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να αλλάζει αυτην την οργάνωση απονομιμοποιώντας την, και να εγκαθιδρύει άλλη, τέτοια που κρίνει ότι ανταποκρίνεται καλύτερα στον σκοπό του κράτους όπως παραπάνω ορίσθηκε βάσει του ατομικού συμφέροντος. Τίποτα θείο ή ανθρώπινο δεν μπορεί να υπερκεράσει αυτό το ιερό δικαίωμα.  Και ασφαλώς δεν δεσμεύει τον λαό όταν δογματίζει για το συμφέρον του το προηγούμενο σύστημά του.  

Η Τρίτη και ριζικώτερη Επανάσταση μετά το 1821 και το 1909 θα είναι και η τελεσιουργή.

Δεν είναι κοινωνική, ούτε οικονομική, ούτε ιδεολογική, ούτε θρησκευτική. Είναι Επανάσταση των Δημιουργών, για να πετάξουμε από πάνω μας και να σαρώσουμε τα παράσιτα της Αναξιοκρατίας και Φαυλοκρατίας. Οι Δημιουργοί, όλη η κοινωνία των χρήσιμων και ικανών, οι νέοι του μέλλοντος και απόκοντα όσοι νεαροί στο μυαλό και στην καρδιά, επιχειρηματίες και εργάτες, άνθρωποι της γής και άνθρωποι του χρήματος και άνθρωποι του πνεύματος, τεχνίτες και καλλιτέχνες, υπάλληλοι και διευθυντές.

Στρατός και Δικαιοσύνη είναι μαζί μας, με τους Δημιουργούς, αναπόσπαστα και θεμελιώδη κομμάτια της κοινωνίας των Δημιουργών, Δημιουργοί κατ’ εξοχήν και αυτοί Δύναμης και Ευνομίας, που προσβάλλονται από την Αδυναμία και Κακονομία του Καθεστώτος.

Εμπρός να ξαναβρούμε την ταυτότητα της ουσίας μας που μας έκλεψαν οι Αχρείοι Δυνάστες. Και πάνω στην ουσία του Ελληνισμού να θεμελιώσουμε τη νέα μας Δύναμη. Με τον αγώνα και τον πόνο της ελεύθερης δημιουργίας, όχι με την αγωνία και την οδύνη της επαίσχυντης σήψης που μας επεφύλαξε το Τυραννικό Καθεστώς.

Ελευθερία και Ελληνισμός – να η καινούρια σημαία μας.

Για την Νέα Αρχή.  

                                 ***