Γιατί το ΔΝΤ

Γεώργιος Στάικος

Ακραίο και νεοφιλελεύθερο χαρακτηρίζει η κυβέρνηση το ΔΝΤ και δυστροπεί στη συνεργασία μαζί του, στα πλαίσια του προγράμματος διάσωσης. Η εν εξελίξει δεύτερη αξιολόγηση, βαλτωμένη σε διαφωνίες για την ασφαλιστική δαπάνη, τις ρυθμίσεις για τα εργασιακά και το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος, σκόνταψε και στον Χριστουγεννιάτικο μποναμά των 617 εκατομμυρίων στους χαμηλοσυνταξιούχους. Πως όμως

Εκλογικός νόμος σε παρεκβατικό πολίτευμα

Γεώργιος Στάικος

Η διάκριση  των πολιτευμάτων από τον Αριστοτέλη σε ορθά και παρεκβατικά φωτίζει αποκαλυπτικά τα συμβαίνοντα στο νεοελληνικό κράτος, αν θεωρήσουμε το πολίτευμα που επικρατεί ως παρεκβατικό, δηλαδή πολίτευμα που εξυπηρετεί, όχι τα συμφέροντα του λαού, αλλά των ασκούντων την εξουσία, της αφανούς, κατά Porter, συμπεριλαμβανομένης. Τελευταίο κρούσμα της πολιτειακής μας παθολογίας, ο κατατεθείς εκλογικός νόμος, που αδιαμφισβήτητα στοχεύει στην εξουδετέρωση της λαϊκής ψήφου ως καθοριστικού για τις πολιτικές εξελίξεις παράγοντα και στη μετατροπή της σε άθυρμα στα χέρια του πολιτικού συστήματος, δια πάσαν χρήσιν!

Το Καθεστώς και το Εκλογικό σύστημα

Γεώργιος Στάικος

«Ενόσω υπάρχει η παρούσα γενεά, οι προύχοντες, ένεκα συμφερόντων και παθών συνενούμενοι θα παραλύωσι, ραδιουργούντες, πάσαν οιανδήποτε τάξιν πραγμάτων, ουδέποτε δε θα υποστηρίξωσι και, το χείριστον, ουδέποτε θα δημιουργήσωσι κυβέρνησιν», είναι τα λόγια του Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια, τον Ιούνιο του 1831, τρεις μήνες πριν από τη δολοφονία του (Νικολάου Δραγούμη, Ιστορικαί Αναμνήσεις, 1874).

«Κόφτης» χρέους

Γεώργιος Στάικος

«Κόφτη» χρέους ισχυρίζεται ο κ. Τσίπρας ότι πέτυχε στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, http://www.xrimaonline.gr/435807/tsipras-epityxia-o-kofths-xreoys.

Συγκεκριμένα, διατείνεται ότι, η πρόνοια, ώστε τα ετήσια τοκοχρεωλύσια, που θα πρέπει να καταβάλλει η Ελλάδα μετά το 2018, που λήγει το τρέχον μνημόνιο, για την εξυπηρέτηση του χρέους της, δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 15% του ΑΕΠ, δηλαδή τα 27 περίπου δισεκατομμύρια, αποτελεί μια αναμφισβήτητη επιτυχία της κυβερνήσεώς του, που «δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο για την χρηματοδότηση της οικονομίας».

Ταυτόχρονα όμως αποκρύπτει δύο πράγματα, ένα χωρίς πολλή σημασία και ένα δεύτερο σπουδαιότατο.

Ανεπηρέαστες Σκέψεις για το 1776 και το 1821

Απόστολος Λ. Πιερρής 

Οι Αμερικανικές αποικίες της Ανατολικής Ακτής αποτελούσαν μέρος μιας κραταιής Αυτοκρατορίας που δρασκέλιζε την Οικουμένη από την Άπω Ανατολή μέχρι την υπερατλαντική Δύση. Η Αγγλία, ξεκινώντας από θέση στην περιφέρεια και το περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συστήματος, είχε υπερισχύσει κατά διαδοχή της Ισπανικής Αυτοκρατορίας, των Ολλανδικών Πόλεων και της μεγάλης ηπειρωτικής δύναμης, της Γαλλίας, έβαινε δε ακάθεκτη προς την αποκορύφωση της ακμής της. Οι Αμερικανικές κτήσεις ωφελούντο από την ζώνη ελεύθερων ροών που η Αυτοκρατορία εξέφραζε.

ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ

Απόστολος Λ. Πιερρής

 

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,

σε γνωρίζω από την όψη

που με βία μετράει τη γη. 

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά,

και σαν πρώτα ανδρειωμένη

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

  

Η τρομερή κόψη της Σπάθης, η μεγαλειώδης Βία που είναι το ζύγισμα και μέτρο των πάντων, ο υπέρτατος νόμος θεών και ανθρώπων (Πίνδαρος Fr. 169a Maehler), τα ιερά Κόκκαλα του ηρωισμού των Ελλήνων, και η αρχαία Ανδρεία, είναι τα ουσιώδη γνωρίσματα της Ελεύθερίας. 

ΕΝΑ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ… ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΟΛΕΘΡΟΣ

Απόστολος Λ. Πιερρής

ΕΝΑ:

Ένα αρχικό λάθος στο στήσιμο κάθε πράγματος δημιουργεί πολλαπλασιαστική δυναμική δυσλειτουργιών και αποτυχιών στη διαδρομή του χρόνου. Δομικό λάθος θα πει συστημική δυσλειτουργία,  κατανάλωση ενέργειας σε τριβές και συνεπακόλουθη μείωση αποτελεσματικότητας. Μειούμενη απόδοση μιας οντότητας στο φυσικό ανταγωνιστικό πεδίο της πραγματικότητας δημιουργεί αυτόματα συνθήκες αυξανόμενης πίεσης από το περιβάλλον προς αυτήν, ενώ η παραγωγικότητά της πέφτει. Ταυτόχρονα αυξάνει και η απώλεια ενέργειας σε «τριβές», λόγω της σπασμωδικής προσπάθειας για αντίδραση στην υποβάθμιση. Ο εσωτερικός εμποδισμός από τη δομική ανεπάρκεια ταράσσει, θολώνει και παροχετεύει την οργανική διάθεση αντιμετώπισης της εξωτερικής πρόκλησης. Μεγαλύτερο ποσοστό από τη μειούμενη διαθέσιμη ενέργεια πηγαίνει σε τριβές.