Απόστολος Λ. Πιερρής
Ο
Θεός του Ελληνισμού μακρόθεν, εγγύθεν απεργάζεται το «Τέλος» του.
Αυτός
ώθησε το ΝεοΕλληνικό Πλοίο των Τρελλών εις ναυάγιο.
Οι
Ιερείς του, Σοφοί και Κούροι, Γέροντες και Παλληκάρια, αράσθηκαν, καταράσθηκαν
τους Δαναούς των ΝεοΕλληνικών ηγεσιών που ατιμάζουν τον Ελληνισμό στο πρόσωπο
του Αχιλλέα, των ηρώων του:
εἴ ποτέ τοι χαρίεντ’ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα,
ἤ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ
πίονα μηρί’ ἔκηα
ταύρων ἠδ’ αἰγῶν, τόδε
μοι κρήηνον ἐFέλδωρ:
τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα
σοῖσι βέλεσσιν.
Έτσι
ευχήθηκαν, και τους άκουσε ο Αιώνιος:
βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ,
τόξ’ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα
τε φαρέτρην.
ἔκλαγξαν δ’ ἄρ’ ὀιστοὶ ἐπ’
ὤμων χωομένοιο,
αὐτοῦ κινηθέντος. ὅ δ’ ἤιε
νυκτὶ FεFοικώς.
ἕζετ’ ἔπειτ’ ἀπάνευθε νεῶν,
μετὰ δ’ ἰὸν ἕηκεν,
δFεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ’ ἀργυρέοιο βιοῖο.
Τρισώματο
τέρας, οικονομική ολιγαρχία, πολιτικό κατεστημένο και μιντιακή προπαγάνδα
αγωνίζονται πανικόβλητοι τον μάταιο αγώνα τους εις καταισχύνη τους – 180 χρόνια
τώρα, με αποκορύφωση το αμόκ των τελευταίων τεσσάρων.
Και
ουδέν πράττουσιν οι μωροί.
Το δ’ εὖ νικάτω.
[… εάν ποτέ κόσμησα πάνω τον καλό ναό σου,
κι αν ποτέ παχειά μεριά σου
έκαιγα
ταύρων και αιγών, τέλεσέ
μου τούτο τον πόθο:
να πληρώσουν οι Δαναοί τα
δάκρυά μου με τα βέλη σου.
Ιλιάς, Α 39-42
βγήκε τότε στις κορυφές
του Ολύμπου με καρδιά
χολωμένη
έχοντας το τόξο στους
ώμους και αμφίκλειστη φαρέτρα.
και βρόντηξαν τα βέλη
στους ώμους του ωργισμένου
έτσι που ώρμησε. κι έπειτα
πήγε, ίδιος νύχτα,
και κάθησε πέρα από τα
πλοία, κι έριξε βολή,
κι έβγαλε κλαγγή δεινή το
ασημένιο βέλος.
Ιλιάς, Α 44-49 ].
6
Ιανουαρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου