Γεώργιος Στάικος
«η (βουλευτική) έδρα ανήκει στο κόμμα» λέει ο κώδικας του ΣΥΡΙΖΑ, http://www.naftemporiki.gr/story/898331, ενώ ο
εκπρόσωπος της Κυβέρνησης αντέτεινε ότι «σύμφωνα με το
άρθρο 60 του Συντάγματος οι βουλευτές έχουν απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και
ψήφου κατά συνείδηση», http://www.naftemporiki.gr/story/898576/d.
Πράγματι,
έτσι λέει το άρθρο 60. Ας δούμε όμως τι γίνεται όταν ένας βουλευτής παραιτηθεί,
αυτοβούλως, από το βουλευτικό αξίωμα. Θα νόμιζε κανείς ότι ο λαός εκλέγει
άλλον. Όχι όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, απλά καταλαμβάνει τη θέση του στη
Βουλή ο αμέσως επόμενος σε σταυρούς του ιδίου κόμματος, δηλαδή η έδρα ανήκει
στο κόμμα. Όχι επειδή το λέει ή δεν το λέει το Σύνταγμα, αλλά εν τοις πράγμασι.
Λέει κι άλλα
το Σύνταγμα. Π.χ. ότι «Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος», άρθρο 51, παρ.
2. Δεν εκλέγονται όμως από το Έθνος αλλά από μία, πολυεδρική κατά κανόνα,
εκλογική περιφέρεια, ανάλογα με τη δύναμη των κομμάτων. Έτσι, σε μια περιφέρεια
που το 2012 εξελέγησαν εννέα βουλευτές, αυτοί κατανεμήθηκαν σε επτά κόμματα, τα
οποία εκπροσωπούν στη Βουλή, και όχι βέβαια το Έθνος, ούτε καν την περιφέρειά τους.
Για να
εκπροσωπηθεί μια περιφέρεια, θα πρέπει να εκλέξει έναν μόνο βουλευτή, με
δυνατότητα ανάκλησης, εφ’ όσον διαπιστωθεί πλημμελής εκπροσώπηση. Τώρα που, ακόμη
και στις μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, τυχόν παραιτούμενος βουλευτής αντικαθίσταται
από άλλον, επιλαχόντα, του ιδίου κόμματος, ενώ τα υπόλοιπα, των άλλων κομμάτων,
μετράνε για εκλογή βουλευτών σε άλλες περιφέρειες, που οι ψήφοι δεν επαρκούν, ο
βουλευτής δεν εκλέγεται από το λαό, αλλά από το κόμμα, στο οποίο ανήκει και το
οποίο εκπροσωπεί στη Βουλή.
Με όλη αυτή
τη διαδικασία επιτυγχάνεται το σκοπούμενο,
που δεν είναι άλλο από την αποξένωση του λαού και την εν τέλει άσκηση της
εξουσίας, στο όνομά του μεν, εις βάρος του δε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου