ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Λ. ΠΙΕΡΡΗΣ
Το ολιγαρχικό Καθεστώς του Πατριωτισμού της
Επαιτείας και της Υποδούλωσης παραπαίει ευρισκόμενο σε πλήρη πανικό και
απόγνωση. Έχει καταλύσει την Δημοκρατία
κάνοντας το Σύνταγμα και τους Νόμους, το δικό του Σύνταγμα και τους δικούς του
Νόμους, άμορφο και ανούσιο τύπο, διάτρητο παραπέτασμα της αυθαιρεσίας. Η
Κυβέρνηση του Καθεστώτος έχει μετατρέψει την Δημόσια Διοίκηση και ακόμη και την
Δικαιοσύνη σε μηχανισμούς καταστολής της Κοινωνίας. Ευσυνείδητοι
Διοικητικοί και Δικαστές (και είναι οι συντριπτικά περισσότεροι, μόνο που
προφανώς δεν είναι στις θέσεις-κλειδιά, στις οποίες διορίζονται τυφλά όργανα
του Καθεστώτος για να εκτελούν τις παράνομες δουλειές του) ντρέπονται για την
κατάντια των θεσμών. Για να γίνει η καταισχύνη αποτελεσματική πρέπει να
ανατραπεί το Καθεστώς.
Το κυρίαρχο αίσθημα του Λαού είναι μείγμα αηδίας
και οργής και νέμεσης. Αηδίας για τον άνευ
ορίων εξευτελισμό της Κυβέρνησης στην διεθνή σκηνή. Οργής γιατί κίβδηλο μεν
αλλά ενεργό μέρος αυτού του εξευτελισμού αντανακλάται στην κοινωνία και στην
χώρα. Νέμεσης τέλος, επειδή τον εξευτελισμό τον αξίζει μέχρι κεραίας η
Κυβέρνηση του Καθεστώτος. Εξορχείται ο
Πίθηκος προεδρεύων στο καρναβάλι των ζώων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και πέφτει
πρηνής στην παγίδα που του έστησε η αλεπού του Αρχίλοχου: ή άλλως, Ελληνική τραγωδία εκτελείται σε opera
buffa. Να ντρέπεσαι βαθύτατα για την κατάντια μιας υπόδουλης Κυβέρνησης που
συμβαίνει να αντιπροσωπεύει την χώρα σου και η οποία προπηλακίζεται και
ατιμάζεται συστηματικά και δημόσια από τον Εξωτερικό παράγοντα, από Δυνάμεις
και Αδυναμίες, ενώ ταυτόχρονα να δικαιώνεις απόλυτα, μετά γνώσεως αμέσου, τους
εξευτελισμούς της στα χέρια και τα πόδια των περιφρονητών της, είναι ιδιαίτερα
εκρηκτική κατάσταση στην ιστορία. Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση την οποία
βιώνει ο Ελληνικός Λαός σήμερα. Για να λυτρωθεί από το άγος αυτό πρέπει να
ανατραπεί το Καθεστώς.
Ουδέποτε στην ιστορία αλλά και ποτέ στον
καθημερινό βίο, την λύση ενός τεράστιου προβλήματος έδωσαν, δίνουν ή μπορούν να
δώσουν οι υπεύθυνοι για την δημιουργία του. Όσο μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα,
τόσο εντονώτερη ασυνέχεια απαιτείται για μια εύλογη προοπτική αποτελεσματικής
αντιμετώπισης του. Ασυνέχεια πρώτον προσώπων.
Ασυνέχεια μετά δομών. Ασυνέχεια τρίτον στρατηγικής και πολιτικών. Άνθρωποι,
οργανωτικά σχήματα, κανονιστικά διαρθρωτικά πλαίσια και ιδέες πάνε μαζύ. Την
ΝεοΕλληνική αντίληψη ότι οι ίδιοι άνθρωποι με τις ίδιες δομές μπορούν να
εφαρμόσουν διαφορετικές, ακόμη και αντίθετες πολιτικές, αυτήν την άποψη
περιγελά και καγχάζει η κοινή οικουμένη και οι ομήγυρεις των ειδικών. Γνωρίζουν
όλοι ότι αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα αδιαθεσία ή αδυναμία αλλαγής,
σημαίνει συνέχεια στο έγκλημα κατά της χώρας και της κοινωνίας. Κάνουν πως
αλλάζουν για να δείξουν τάχα ότι καταλαβαίνουν τα λάθη του παρελθόντος,
συρρικνώνουν το σύστημα της χώρας υπό πίεση χωρίς όμως να μετατρέψουν τις
αναλογίες των δομών καταμερισμού ρόλων και πόρων, και περιμένουν μέρα με την
μέρα για να περάσει το κακό. Έτσι δεν γίνεται τίποτε. Ούτε αξιοπιστία
θεμελιώνεται. Φανταστείτε να κάνει δεύτερη κολοτούμπα ο Πρωθυπουργός και να
ανδρειωθεί κατά της κακής Τρόικας, ο εις τέσσερα πεσών προ αυτών υπέρ του
Καθεστώτος και κατά της Χώρας! Όχι, χρειαζόμαστε ολική Ασυνέχεια για την Νέα
Αρχή. Και για να γίνει ριζική Ασυνέχεια πρέπει να ανατραπεί το Καθεστώς.
Υπό καλπάζοντα πανικό το Καθεστώς προβαίνει, σαν
γιγαντιαία Σουπιά, σε μια αδιάκριτο θόλωση των πάντων. Χρησιμοποιώντας
ξεδιάντροπα τις υπηρεσίες του κράτους, που τις είχε πάντοτε για αυτοϊκανοποίηση
του, τα μείζονα, αντεθνικά ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας, που είναι δικά του και οι
δημοσιογράφοι τους υπάλληλοί του, και δυστυχώς και την Δικαστική εξουσία, που
την έχει καταστήσει υποχείριο της πολιτικής σκοπιμότητας, επιδίδεται
σε ένα ενορχηστρωμένο κρεσέντο συνολικής σύγχυσης όλων των θεμάτων.
Εργαλεία αυτής της καλλιεργούμενης καθολικής σύγχυσης είναι αδιακρίτως
αριστερές ιδεοληψίες και δεξιές προκαταλήψεις, εθνικιστικοί κορδακισμοί προς
την μια μεριά και δουλικές υποκατακλίσεις προς την άλλη, επιλεκτικές
έρευνες και δικαστικές εμπλοκές είτε των
ανυπάκουων για οποιοδήποτε λόγο, είτε των αναλώσιμων και πάλαι ποτέ ισχυόντων,
και αυτών είτε για νόμιμα και διεθνώς κρατούντα, είτε για τυπικές αβλεψίες είτε
για κοινώς και διαρκώς πραττόμενα από την κοινωνία για την νόμιμη άμυνά της,
εις παράκαμψιν του αντεθνικού και αντιλαϊκού Καθεστώτος της χώρας. Τώρα, στην
Μέγιστη κρίση, δεν αρκεί η πρακτική της παράκαμψης του κρατικού μηχανισμού του
Καθεστώτος. Για να σωθεί η βυθιζόμενη χώρα, και υπέρ των συμφερόντων της
κοινωνίας των δημιουργών, πρέπει να ανατραπεί το Καθεστώς.
Υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος που η Ελλάδα είναι
ένα αποτυχημένο Κράτος. Και αυτός είναι ότι το ΝεοΕλληνικό κράτος δεν
δημιούργησε συνθήκες για να δυναμώσει ο Έλληνας στεκόμενος στα δικά του πόδια.
Το Καθεστώς, για να απομυζά την ικμάδα του Έλληνα, έστησε ένα κράτος-επαίτη.
Και έφτιαξε άθλιες ηγετικές ομάδες πιθήκων Ευρωπαϊστών για να το υπηρετούν. Ο
Ευρωπαϊσμός είναι η συστατική ασθένεια του ΝεοΕλληνισμού. Ευρωπαϊσμός και
Ελληνισμός είναι ασύμβατα μεγέθη. Το Καθεστώς της χώρας είναι βαθύτατα
ανθελληνικό. Για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και να δυναμώσουμε από αυτόν
πρέπει να ανατραπεί το Καθεστώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου