Δύο χρόνια μετά…

Γεώργιος Στάικος

Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, και σχεδόν ενάμισης χρόνος από την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το σχηματισμό του μηχανισμού «διάσωσης» και την έλευση της τρόϊκας, και οι αγορές δε λένε να ηρεμήσουν. Ζητούν την κεφαλή της Ελλάδας επί πίνακι.

-Χρεωκοπήστε, να τελειώνουμε!

Ο χρόνος μας τέλειωσε. Οι όρκοι και οι υποσχέσεις, οι έγγραφες διαβεβαιώσεις και συμφωνίες δεν πείθουν κανέναν. Κανείς δεν πιστεύει πλέον τον κύριο «λεφτά υπάρχουν». Η αξιοπιστία του είναι στο μηδέν. Το καντήλι τρεμοσβήνει. Το λάδι τελειώνει.

Γίναμε η χλεύη της οικουμένης, και το Σύστημα εκεί, απτόητο, συνεχίζει το αποτρόπαιο έργο του. Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο. Ανίκανοι για ό,τι καλό, ικανοί μόνο για το χειρότερο!

Αμέσως που ανέλαβαν προ διετίας, άρχισαν με μια ομοβροντία εναντίον της παραγωγικής μηχανής της χώρας. Έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις. Πήραν από τα ταμεία ό,τι διαθέσιμο ρευστό βρήκαν. Αποτέλεσμα, δυό χρόνια μετά, ζημιές παντού, υποχώρηση του ΑΕΠ κατά 10%, και απόλυτη επενδυτική άπνοια. Όλοι φεύγουν, κανείς δεν έρχεται!.

Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Συνέχισαν να πυροβολούν με αυξήσεις σε όλων των ειδών τους φόρους (εισοδήματος, καταναλωτικούς, προστιθέμενης αξίας, ακινήτων, στα σουβλάκια! παντού). Χρειάζονται επειγόντως λεφτά (25.000 διόρισαν το 2010!). Το έλλειμμα εκεί, στη θέση του. Τα επιτόκια, σε ύψη τετελεσμένης χρεωκοπίας. Τα μαγαζιά κλείνουν. H αγορά πνέει τα λοίσθια!

Με τα Ευρωπαϊκά διαβούλια να σκέπτονται και να συσκέπτονται, χωρίς αποτέλεσμα. Αξιωματούχοι δίβουλοι και αναποφάσιστοι. Με σχέδια στο τραπέζι και άλλα στο συρτάρι (plan B!). Κανείς δεν ξέρει. Όλοι κάνουν υποθέσεις. 20% το «κούρεμα» ή 50%; Μερική ή γενική καταστροφή; Και δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ξεχωρίσουν το λαό από το καθεστώς. Καταστρέφουν το λαό και διασώζουν το καθεστώς. Ας τους διαμηνύσουμε λοιπόν να μην κάνουν το λάθος, αλλά να παραδώσουν το καθεστώς, που κατέστρεψε τη χώρα, στο λαό για να λογοδοτήσει.

Πλησιάζει η ώρα, που η χώρα θα βρεθεί εκεί που ξεκίνησε. Άλλοι λένε στα 1980, άλλοι στο 1950, άλλοι άλλα. Εγώ λέω να πάμε στα 1831, πριν έλθουν οι Βαυαροί. Ν’ αρχίσουμε από εκεί που μας άφησε ο Καποδίστριας, από την αρχή!