Απόστολος Λ. Πιερρής
Τον αυτομειούμενο ουδείς
εμπιστεύεται. Αφού κολοβώνει και βλάπτει τον εαυτό του, τί δεν θα
ζημιώσει;
Τον επαίτη ουδείς
συνεταιρίζεται. Και αν κάποιος τον βοηθήσει, συμβολικά αφοσιούμενος
τον ικέσιο Δία, θα τον βαρεθεί επιμένοντα.
Εάν δε ο επαίτης είναι
εναγής και βδελυρός, θα τον αποσφακελίσουν οι πάντες ως φαρμακό.
Ουδείς νοήμων αγοράζει ή
συναλλάσσεται λόγω φθήνειας αλλά κατά την χρείαν και
χρησιμότητα, - όχι επειδή η τιμή είναι χαμηλή αλλά εάν η αξία είναι υψηλή.
Ή ο εαυτός σου θα είσαι
ή πίθηκος. Να είσαι κάποιος άλλος αποκλείεται.
Πίσω από κάθε
φαινομενικό παραλογισμό κρύβεται ένα ύποπτο συμφέρον. Τα καθαρά
συμφέροντα είναι λογικά.
Εάν ξύσεις την ευρωπαϊκή
κρούστα του Νεοέλληνα θα βρεις τον κλασσικό Έλληνα. Αν
ξύσεις την κλασσική κρούστα του Ευρωπαίου θα βρεις τον βάρβαρο του
Τάκιτου. Τι μεταξύ ημών και αυτών;
Εάν δε ξύσεις την
επισημολαγνεία του Νεοελληνικού κατεστημένου, θα βρεις πανταχόθεν
απόβλητα.
Για να βάλεις τάξη σε
κάποιον πρέπει να βρεις τα ιερά και όσιά του.
Το ίδιο και για να τον
διεγείρεις δημιουργικά. Αλλιώς ματαιοπονείς.
Αν παράσχεις λάθος
κίνητρα σε κάποιον, που δεν ταιριάζουν στην φύση του, και ενέργεια
χάνεις και τον κακομαθαίνεις: τον αχρηστεύεις.
«Η Ευρώπη περνάει
κρίση». Κρίση ιστορικής δυσπεψίας. Καιρός ήταν!
Θα τα
ξεράσει όλα όσα έχει καταπιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου