25η Μαρτίου 2012

Απόστολος Πιερρής

«Δε δουλεύω για την κυβέρνηση, δουλεύω για τον Ελληνισμό. Δεν αγαπώ την κυβέρνηση, αγαπώ τον Ελληνισμό. Σιχαίνομαι την κυβέρνηση, δε σιχαίνομαι τον Ελληνισμό. Άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση, πέφτω,^. σηκώνομαι, όταν νιώθω τον Ελληνισμό. Πονώ για τον Ελληνισμό^. για την κυβέρνηση μ’ έρχεται καταφρόνια».

Ίων Δραγούμης, Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες, Α΄, Μακεδονία 1903, §17.

 

Εαρινή Ισημερία. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Επανάσταση.

Αρχή Άνοιξης και άνοιγμα στον Έρωτα για το Κάλλος που συνταράζει τη φύση μέχρι τα έγκατά της και την κάνει πλουμιστή πανώρια.

Άνοιγμα και διείσδυση του κτιστού από το Άκτιστο, του δημιουργήματος από τον Δημιουργό. Σύλληψη άμωμος του υπερούσιου Θεού από την κοσμική ύπαρξη γιατί στη ρίζα του φυσικού όντος δρα το κάλλος της απόλυτης τελειότητας.

Άνοιγμα του χώρου και του λαού και του εθνικού πολιτισμού στην ιστορία, Ελευθερία.

Τριπλές διαστάσεις ενός πανίσχυρου συμβόλου.

Ο ΝεοΕλληνισμός ως επίσημο Καθεστώς ασέβησε μεγάλως και προς τις τρεις. Ανάθεμά του.

Εκτόπισε και κατέστρεψε τον αναγωγό Έρωτα του Καλού και τον αγώνα της αριστείας, συστατικά βιώματα του Ελληνισμού, από το φυσικό χώρο τους. Ανάθεμά του.

Αποκόπηκε και από τους δυναμερούς χυμούς του όντος και από το κάλλος της φύσης και από τη λυτρωτική ησυχία που συνέχει δύναμη και ομορφιά στον πυρήνα της ύπαρξης. Ανάθεμά του.

Πρόδωσε το Πνεύμα της Επανάστασης ποδοπατώντας την αρχή της Ελευθερίας και πρόστυχα υποκρινόμενος εθνεγερσία από την Οθωμανική ολοκλήρωση του οικείου χώρου μας για να καλύψει τη ρυπαρή Ευρωποδουλεία του. Ανάθεμά του και τρις ανάθεμά του.

Το Κατεστημένο του ΝεοΕλληνικού Κράτους είναι ένας απεχθής λεκές στην ιστορία μας. Μια Φαυλοκρατία ανίκανη, και γι’ αυτό πρόστυχη, και γι’ αυτό διεφθαρμένη, και γι’ αυτό προδοτική.

Ανάθεμα στους Πιθήκους του Ευρωπαϊσμού, τα περίγελα της οικουμένης. Ανάθεμα στο μωρογέλοιο Καθεστώς της υποτέλειας. Ανάθεμα στους Ανθέλληνες.

Μιαίνουν την Άνοιξη, τώρα στην ιδιαίτερη ώρα της.

Ρυπαίνουν τον Ευαγγελισμό της θείας Ενσάρκωσης.

Λερώνουν τη μνήμη της Επανάστασης με την ασελγή παρουσία τους.

Τι θέλουν οι επίσημοι λακέδες του ευρωπαισμού στην γιορτή μας της Άνοιξης, του Ευαγγελισμού, της Επανάστασης; Τι ζητάει η κόπρος του Αυγεία στα καλά και αγαθά;

Να τους διώξουμε από τα ιερά μας.

Να τους πετάξουμε έξω από την γιορτή μας.

Οι Ερινύες του Πνεύματος και της Ιστορίας του έχουν πιάσει δουλειά από καιρό. Με τη θαυμαστή αναγκαστική τυχαιότητα της δράσης τους μεριμνούν ανεναντίωτες για την Κοσμική Δίκη. Το δοσιλογικό Καθεστώς της Υποτέλειας υποφέρει την ανελέητο Άτη της ύβρης του, μαστιγώνεται ανελέητα από τα φίδια της τιμωρίας. Περιωθούμενοι οι ποταποί από τις Μοίρες ελαύνονται οιστρόπληγες τα πάνδεινα πάσχοντες. Σφαδάζουν οι τιποτένιοι με τη μοιρασιά που τους απέπτυσε στα Τάρταρα. Ζωντανοί νεκροί περιφέρονται ανόσια – και δεν τους οικτίρει ψυχή ζώσα. Βασανίζονται ήδη στο επερχόμενο Καθαρτήριο πυρ.

Οι Δημιουργοί αναλαμβάνουμε τα ηνία των Πεπρωμένων του Ελληνισμού.

Για την αληθινή Άνοιξη της φύσης μας.

Για τον αληθινό Ευαγγελισμό της θέωσής μας.

Για την αληθινή Εανάστασή μας, τρίτη και τελεσιουργό.

Για την αιώνια επιστροφή τώρα στον εαυτό μας.

Δόξα στους αγώνες των Νέων Ηρώων κατά του καθεστώτος Κατοχής.

Δόξα στη σοφία των στοχαστών.

Δόξα στη φρόνηση των ελεύθερων.