Εκλογές απόρριψης του πολιτικού συστήματος

Γεώργιος Στάικος

Εντυπωσιάζει το πλήθος των προειδοποιήσεων, σχεδόν απειλών, που εμφανίστηκαν αμέσως μετά την προκήρυξη των εκλογών της 6^ης Μαΐου 2012. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η αντίφαση που καταγράφεται, όλοι να διαπιστώνουν τη χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος και ταυτόχρονα να ζητούν από το λαό να σπεύσει στις κάλπες, όχι για να αναδείξει αυτή τη χρεωκοπία, αλλά για να την συγκαλύψει!

Αποδεικνύεται από αυτή τη συμπεριφορά ότι όλη η κριτική που ασκείται είναι επιφανειακή, υποκριτική, ακόμη και πονηρή. Στην πραγματικότητα οι εν λόγω, αν και διατηρούν τη θέση τους ως κριτές, (όσο χρειάζεται για να κατευθύνουν τις εξελίξεις;) ζητούν από το εκλογικό σώμα να λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το άρρωστο σύστημα και όχι ως τελικός (υπέρτατος) κριτής-τιμωρός.

Ακούγονται λοιπόν διάφορα. Όπως π.χ. ότι αν τα αστικά κόμματα μειοψηφίσουν, θα τεθεί σε κίνδυνο το αστικό καθεστώς. Και ευλόγως διερωτάται κανείς. Ποιά είναι τα αστικά κόμματα και ποιό το αστικό καθεστώς. Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου! Προχθές μάλιστα διάβασα κάπου ότι υπάρχει κινδυνος να πάμε σε Βουλή τσίρκο, όπου κανείς δεν μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν, λες και τώρα μπορούν, ή κι όταν συνεννοούνται το κάνουν προς το συμφέρον του λαού και της χώρας.

Ακούγονται επίσης πολλά περί κινδύνου ακυβερνησίας, λες και δεν είναι η διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αυτοδύναμα ή από κοινού, που μας έφερε σ’ αυτό το χάλι. Περιμένουν από τις εκλογές να αλλάξουν τα πάντα, λες και δεν είναι βέβαιο ότι, με το πλαίσιο αυστηρά και άκαμπτα δεδομένο, ο λαός δεν έχει άλλη διέξοδο από τη λοιδωρία, την αποδοκιμασία και το χλευασμό, για να αντιμετωπίσει αυτούς που τον υποτιμούν, τον χρησιμοποιούν ως υποζύγιο, και τον εξαπατούν συστηματικά, αδιόρθωτοι και αμετανόητοι. Οι ημέρες περνάνε και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα λαϊκό αίσθημα είναι σταθερά απορριπτικό. Χρειάζονται επομένως πιό σοβαρές λύσεις από εκείνη μιας απλής εκλογικής διαδικασίας, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία από τα ίδια.

Όλο και περισσότερο οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η εκλογική διαδικασία χρησιμοποιείται ως μέσο χειραγώγησης και καθυπόταξης, αντί για διαδικασία απόδοσης ευθυνών και δρομολόγησης λύσεων για τη χώρα. Θα μας πουν δηλαδή την επομένη των εκλογών ότι ο λαός έκαμε την επιλογή του, οι ευθύνες αποδόθηκαν, ο Παπανδρέου είναι πλέον ένας απλός βουλευτής Αχαΐας και όχι πρωθυπουργός, και τι ωραία τι καλά! Είναι φανερό ότι πρόκειται για φαρσοκωμωδία, ενώ η χώρα βρίσκεται  σε τραγική κατάσταση.

Καθόλου λοιπόν δεν πρέπει να μας εκπλήσει η λαϊκή αντίδραση, που προβλέπεται ότι θα εκφραστεί με όλους του τρόπους. Με αποχή από τις εκλογές (ας θυμηθούμε τις αυτοδιοικητικές του 2010). Με άκυρα ψηφοδέλτια. Με ψήφιση παντοειδών κομμάτων, πλην των μεγάλων ενόχων, ώστε να καταλάβουν καλά, όλοι αυτοί, ότι κινδυνεύουν και δεν μπορούν να συνεχίσουν άλλο το γνωστό παιχνίδι, να ξεκουμπιστούν να φύγουν ή να πάρουν πρωτοβουλίες που θα αλλάξουν τα πράγματα.

Τα ψέματα τελείωσαν. Οι μόνες εκλογές που χρειάζεται ο τόπος είναι για την εκλογή εισαγγελέων, που θα απαγγείλουν τις κατηγορίες και για την κλήρωση ενόρκων, που θα δικάσουν τους ενόχους για την καταστροφή της χώρας!