Ο καρκίνος, το δηλητήριο, το υπόδειγμα και οι συγκάτοικοι…

Γεώργιος Στάικος

Αλιεύω πρόχειρα από τη χθεσινή επικαιρότητα.

Με καρκίνο παρομοιάζει την κατάσταση στην Ελλάδα η Φινλανδή υπουργός Οικονομικών Jutta Urpilainen. Σύμφωνα με το Reuters, σε ομιλία της σε σεμινάριο για επιχειρηματίες, η υπουργός δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «η κατάσταση της Ελλάδας δημιουργεί αβεβαιότητα, είναι σαν τον καρκίνο… υπολείπεται
 πάντοτε των στόχων του προγράμματος, που έχουμε συμφωνήσει από κοινού. Προς το παρόν, φαίνεται ότι δεν μπορεί να επιτύχει τον στόχο (για μείωση του χρέους) στο 120% του ΑΕΠ»!

Στη Γαλλία, ο κ. Σαρκοζί ξεκαθάρισε ότι δεν τίθεται θέμα κηδεμονίας της Ελλάδας, ενώ υπογράμμισε ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση στο ελληνικό πρόβλημα, το οποίο, όπως χαρακτηριστικά είπε, δηλητηριάζει την όλη κατάσταση.

Την κατάργηση τουλάχιστον 100.000 θέσεων εργασίας προτείνει στην Ελλάδα ο νέος Πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρόσεν Πλεβνέλιεφ και χαρακτηρίζει την χώρα του υπόδειγμα για την Ελλάδα στην πολιτική περιορισμού του χρέους.

Όσον αφορά τώρα τους συγκάτοικους της Βοστώνης, που τώρα επιδίδονται από κοινού, ως αφανείς «συγκάτοικοι» της εξουσίας, στο «θεάρεστο» έργο καταστροφής της χώρας, φρόντισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, όπως ο δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος, με δύο κατ’ αυτούς αβανταδόρικα θέματα (τρομάρα τους)… Ο μεν, εμμένοντας στην απαίτηση να μην περικοπούν οι επικουρικές συντάξεις κάτω των 300 ευρώ, ο δε, μη αποδεχόμενος την απαίτηση της τρόικας να αλλάξει ο νόμος, που ορίζει ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κοινές μετοχές μετά ψήφου.

Ο ένας ως προστάτης των συνταξιούχων και ο άλλος ως εξολοθρευτής των τραπεζιτών (και όλων των μετόχων βέβαια)! Χαίρετε λοιπόν και αγαλιάσθε συνταξιούχοι, τρέμετε τραπεζίτες (και λοιποί)!

Οι Φινλανδοί διαγιγνώσκουν καρκίνο, οι Γάλλοι δηλητηρίαση, οι Βούλγαροι προβάλλουν ως υπόδειγμα, και οι θλιβεροί συγκάτοικοι αμιλλώνται αλλήλους σε πολιτικά κόλπα και μαγκιές, παίζοντας εν ου παικτοίς, ενώ εμείς όλοι παρακολουθούμε την καταστροφή της χώρας  σε αργή κίνηση, μέχρι πότε άραγε;