Γεώργιος Στάικος
Δίνουν και
παίρνουν οι τηλεφωνικές επικοινωνίες του κ. Τσίπρα με την κ. Μέρκελ, με τα
σχόλια των ξένων να είναι ιδιαιτέρως απαξιωτικά για τη χώρα μας, http://www.capital.gr/News.asp?id=2289624.
Η επιλογή της
Κυβέρνησης, να μιλάει πλέον, εδώ και
καιρό, μόνο με τη Γερμανία, προφανώς
έχει να κάνει με την αντίληψη της «πολιτικής» λεγόμενης λύσης και είναι
ενδεικτική μιας άκρως υποτιμητικής για τις άλλες χώρες συμπεριφοράς, που μας
εκθέτει ως χώρα και ως λαό, ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτει το αλλοπρόσαλλο της
κυβερνητικής πολιτικής, ως προς την ουσία του προβλήματός μας.
Ξεκινήσαμε με
χαρακτηρισμούς για αποικία χρέους, για γερμανική Ευρώπη, για μειοψηφία συντηρητικών
κύκλων (βλέπε Γερμανία) και με πολιτική απομόνωσής τους με συμμαχίες του Νότου,
με ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων, για να πέσουμε τελικά στην αγκαλιά της
Γερμανίας, μετά από δύο τετ-α-τετ συναντήσεις με την κ. Μέρκελ και συνεχείς
τηλεφωνικές επικοινωνίες. Κάθε φορά που ο κ. Τσίπρας αισθάνεται δύσκολα με τις
λεγόμενες διαπραγματεύσεις τρέχει στην κ. Μέρκελ, άλλοτε δια ζώσης και άλλοτε
τηλεφωνικά, να της πει τον πόνο του και να την συμβουλευτεί. Έχει γίνει πλέον ο «πνευματικός» του. Η κ.
Μέρκελ, κόρη προτεστάντη πάστορα, εξομολογεί και συμβουλεύει κάθε τόσο τον
αν-ορθόδοξο κ. Τσίπρα.
Μια ορθόδοξη
προσέγγιση θα ήταν περίπου η εξής: Η Ευρωζώνη είναι μια οικονομική και
νομισματική ένωση δεκαεννέα ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών, που εκπροσωπείται
από όργανα – θεσμούς, όπως η Ευρωομάδα (Eurogroup) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Comission). Η γερμανίδα
καγκελάριος δεν εκπροσωπεί παρά μόνο τη Γερμανία. Αν ο κ. Τσίπρας έπρεπε να
συναντήσει και Πρωθυπουργούς, θα έπρεπε να συναντήσει όλους τους Πρωθυπουργούς,
και των δεκαοκτώ υπολοίπων χωρών, και πρώτα και κύρια εκείνους των μικρότερων
και πτωχών - αλλά τόσο αξιοπρεπών σε σχέση με εμάς - χωρών, όπως της Σλοβακίας,
της Σλοβενίας, της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Πορτογαλίας, και
μόνο στο τέλος του γύρου να φτάσει στη Γερμανία. Έτσι θα μπορούσε να σχηματίσει
μια καλύτερη γνώμη για την κατάσταση και για τις διαθέσεις. Αντί γι’ αυτό,
αγνόησε παντελώς τους «μικρούς» και προτίμησε τους πιο αδύναμους από τους
«μεγάλους» (Ιταλία και Γαλλία), τρέφοντας ψευδαισθήσεις περί ανατροπής των
συσχετισμών, για να καταλήξει τελικά άπελπις στην αγκαλιά της Γερμανίας,
ζητώντας προστασία!
Παρά ταύτα, θα
μπορούσαμε να αγνοήσουμε τους άλλους και να μιλάμε μόνο με τη Γερμανία, αν
αποφασίζαμε την έξοδό μας από το ευρώ, ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα, που
πάντα κατ’ αρχήν είμαστε, με δεδομένη τη διάθεση της Γερμανίας να βοηθήσει σε
μια τέτοια επιλογή μας. Ούτε ρήξη, ούτε απειλές.
Φαίνεται όμως
ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει την παραμονή στην Ευρωζώνη. Σε μια τέτοια όμως
περίπτωση η μονομερής επικοινωνία του κ. Τσίπρα με την κ. Μέρκελ, με αγνόηση
όλων των άλλων και ουσιαστική παράκαμψη των θεσμών (Eurogroup, Comission), φτάνει τα όρια της
ανάρμοστης σχέσης που εξαγριώνει τις άλλες, μικρές κυρίως, χώρες, ενώ φέρνει σε
δύσκολη θέση και τη Γερμανία.
Ας βρεθεί λοιπόν
κάποιος να νουθετήσει τον κ. Τσίπρα επαναφέροντάς τον στον ίσιο δρόμο, στο
δρόμο της ορθοδοξίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου