Γεώργιος
Στάικος
Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι πέτυχε δημοσιονομική προσαρμογή
που οδηγεί τη Χώρα στην έξοδο από την κρίση. Συγκεκριμένα προβάλλει το
«επίτευγμα» του δημοσιονομικού πλεονάσματος των 812 εκ. € το 2013, και 2956 εκ.
€ το 2014. Βέβαια, για την επίτευξη του
«πλεονάσματος» των 812 εκατομμυρίων χρειάστηκε η επιστράτευση ενός θηριώδους θετικού
ισοζυγίου των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης εκ 5.930 εκ €, έναντι αντίστοιχου
ελλείμματος 2.231 εκ € το 2012 (βλ.
Εκείνο όπως που έχει
ιδιαίτερη σημασία, και προοιωνίζεται δεινά για το άμεσο μέλλον, είναι το
γεγονός ότι, η όποια προσαρμογή έχει γίνει μέχρι σήμερα, έχει γίνει πλήττοντας
την παραγωγή και την ικανότητα της Χώρας να στηριχθεί στις δυνάμεις της
μακροχρόνια. Σχετικά, ιδιαίτερα διαφωτιστικό είναι το άρθρο του κ.
Χρήστου Ιωάννου «Τα συμπτώματα της κατάρρευσης υπήρχαν πριν από το
μνημόνιο» http://www.naftemporiki.gr/finance/story/736703, στο οποίο διατυπώνεται η
άποψη ότι η πολιτική που μας οδήγησε στη χρεωκοπία, εν πολλοίς συνεχίζεται,
αφού πλήττονται οι επιχειρήσεις και γενικά οι δραστηριότητες «του
εγχώριου τομέα των διεθνώς εμπορευσίμων προϊόντων και υπηρεσιών» ενώ «μετά το
Μνημόνιο, αντί να περιορισθούν οι δημόσιες δαπάνες, αυξήθηκαν οι φόροι στην
εγχώρια παραγωγή και στην εργασία, αδιακρίτως τομέα και παραγωγικής συμβολής
στην εγχώρια οικονομία».
Έχουμε
λοιπόν μια κατάσταση που προσδιορίζεται από άνοδο των απλήρωτων φόρων τον
Οκτώβριο στα 1,1 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου στο 20% των μηνιαίως αναμενομένων φορολογικών
εισπράξεων, πράγμα που προοιωνίζεται μια ραγδαία επιδείνωση των φορολογικών
εσόδων κατά το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα. Τον Σεπτέμβριο οι επιχειρήσεις με
χρέη στο δημόσιο ξεπέρασαν τις 500 χιλιάδες ενώ τον Αύγουστο ήσαν λιγότερες από
200 χιλιάδες, πράγμα που δείχνει τη ραγδαία επιδείνωση. Ακόμη, τον Αύγουστο το
σύνολο των ατόμων με ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία έφτασε τα 2,8 εκατομμύρια,
με αποτέλεσμα ο μισός σχεδόν οικονομικά ενεργός πληθυσμός της Χώρας να έχει πλέον τεθεί εκτός Νόμου! Και πάντως να στερείται φορολογικής ενημερότητας,
που είναι προϋπόθεση για σοβαρές οικονομικές συναλλαγές, όπως σύναψη δανείου ή
σύνταξη συμβολαίου.
Ενώ
λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, η Κυβέρνηση μιλάει για πλεόνασμα, επιμένοντας σε
μια λογιστική προσέγγιση, αρνούμενη να κάνει τις αναγκαίες επιλογές που θα
οδηγήσουν σε στήριξη της παραγωγικής μηχανής, εμμένοντας στις δομές του
παρασιτισμού, που μας έφεραν ως εδώ.
Υπό
το σλόγκαν «δεν θα μειωθούν μισθοί (του δημοσίου βεβαίως) και συντάξεις (των
«ευγενών» ταμείων παρακαλώ)», οδηγηθήκαμε σε μια κατάσταση με 1,4 εκατομμύρια
ανέργους, με μόνον τους 140.000 εξ αυτών να λαμβάνουν επίδομα ανεργίας, και με
οποιαδήποτε νέα πρόσληψη στον ιδιωτικό τομέα να συμφωνείται στα 500 ευρώ το
μήνα, ενώ σχετική έρευνα διαπιστώνει ότι οι μισθοί του δημοσίου είναι κατά 30%,
τουλάχιστον θα ’λεγα εγώ, υψηλότεροι εκείνων του ιδιωτικού τομέα. Την ίδια
στιγμή, οι υψηλότατες ασφαλιστικές εισφορές δίνουν τη χαριστική βολή στο κόστος
παραγωγής και στην ανταγωνιστικότητα, μαζί με το κόστος της ενέργειας, που
είναι κατά 30% υψηλότερο του Ευρωπαϊκού, εις δόξαν παλαιών και νέων
δεινοσαύρων, όπως η ΔΕΗ και η ΔΕΠΑ.
Έχουμε
λοιπόν μια εμμονή. Το πελατειακό κράτος σκέφτεται και φροντίζει μόνο τους
πελάτες του, τους ανθρώπους του. Πιέζει ταυτόχρονα όλο και περισσότερο τα
υποζύγια της παραγωγικής μηχανής, με αποτέλεσμα να ασφυκτιά η κότα που κάνει τα
χρυσά αυγά. Αναπόδραστη συνέπεια είναι το περίφημο πλεόνασμα να απειλείται με
πλήρη ανατροπή ανά πάσα στιγμή, αφού δεν υποστηρίζεται από βιώσιμες ενάρετες
πρακτικές, που θα στήριζαν μια ανταγωνιστική παραγωγική λειτουργία. Ας μην
εκπλαγούμε λοιπόν αν κάποια στιγμή ακούσουμε ότι είμαστε πλέον οριστικά φτωχοί,
οπότε και θα κληθούμε, εκ των πραγμάτων, να αρχίσουμε απ’ την αρχή.
Ευλογημένη
ας είναι εκείνη η ημέρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου