Ο Κόσμος, η Ελλάδα και ο Ρόλος του Ελληνισμού στην Νέα Φάση της Ιστορίας

Απόστολος Πιερρής

 Ι

 Στοχασμοί για την Κατάσταση του Κόσμου και τον Ιό

ἦν ὅτε μυρία φῦλα κατἀ χθόνα πλαζόμεν’ αἰεί

<ἐκπάγλως ἐπίεζε> βαρυστέρνου πλάτος αἴης,

Ζεὺς δὲ ἰδὼν ἐλέησε καὶ ἐν πυκιναῖς πραπίδεσσι

κουφίσαι άνθρώπων παμβώτειρα σύνθετο γαῖαν,

ριπίσσας πολέμου μεγάλην ἔριν Ἰλιακοῖο,

ὄφρακενώσειεν θανάτῳ βάρος. οἱ δ’ ἐνὶ Τροίῃ

ἥρωες κτείνοντο, Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή.

                                                                     Κύπρια, Fr.1 Bernabé

Ζούμε μια Εποχή Μεταβολών. Η Ευρωπαϊκή φάση της ιστορίας παρέρχεται και αναδύεται το νέο ακόμη αδιαμόρφωτο. Παρόμοια ήταν η κατάσταση προς το τέλος της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. με την κατάρρευση του συστήματος ισχύος της Εποχής του Χαλκού, στο τέλος της πρώτης χιλιετίας πριν την ίδρυση της οικουμενικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και στο τέλος της πρώτης χιλιετίας μ.Χ. με την αποδυνάμωση της ηγεμονικής αρχής του οικείου γεωπολιτικού πεδίου (Βυζαντινή Αυτοκρατορία) και την αρχή ανόδου του Ευρωπαϊκού συστήματος. Διαφαίνεται ένας χιλιαστικός ρυθμός της ιστορικότητας.

Απλές Φιλοσοφικοϊστορικές Σκέψεις για ένα νέο Ελληνικό Στρατηγικό Δόγμα

Απόστολος  Πιερρής

  

Σε κάθε στιγμή του χρόνου και σημείο του χώρου της ανθρώπινης πραγματικότητας, η κατάσταση και οι εξελίξεις καθορίζονται αφ’ ενός από την επαλληλία και αλληλεπίδραση τριών συστημάτων: του παγκόσμιου πεδίου (η οικουμένη), του περιφερειακού (το γεωπολιτικό πεδίο στο οποίο μια χώρα ανήκει) και του τοπικού (η χώρα, ως πολιτική οντότητα κοινωνίας καθ’ εαυτή υπάρχουσα). Εφ‘ όσον επί πλέον η ιστορία έχει νόημα και σκοπό («τέλος»), την γενική μορφή, ροπή και κατεύθυνση των εξελίξεων αφ’ ετέρου, προσδιορίζει το επικρατούν την δεδομένη περίοδο Άνυσμα της Ιστορίας, μέρος ενός ιστορικού ρυθμού πραγμάτωσης του «τέλους».