ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Λ. ΠΙΕΡΡΗΣ
I
Τότε και Τώρα:
Η
Ιστορία επαναλαμβάνεται
γιατί ο Χρόνος έχει Περιοδική Δομή
Στο Βυζάντιο, όλως ιδιαίτερα στο Βυζάντιο της
πολιτικοστρατιωτικής αποδυνάμωσης, παρακμής και αποτυχίας, παρατηρείται μια
παράξενη και υπερβολική εμμονή της πολιτικής εξουσίας ως επί το πλείστον για το
θέμα της Ένωσης των Εκκλησιών.
Το παράξενο και το υπερβολικό οφείλεται στο ότι άλλοι συσχετισμοί
καλούσαν σε περίσκεψη και ανάλυση, και θα μπορούσαν, θα έπρεπε, να αποτελούν
άξονες εναλλακτικής τουλάχιστον στρατηγικής. Ο συντονισμός του Αυτοκράτορα της
Ανατολής π. χ. με τον Γερμανό Αυτοκράτορα είναι μια προφανής σχετική δυνατότητα,
εν όψει μάλιστα των έντονων αντιπαραθέσεων μεταξύ αυτού και του Πάπα.
Όμως αντιθέτως, το μονομανές βάρος για τους πλείστους Βυζαντινούς ηγέτες
έπεφτε στην Ένωση. Ακόμη και όταν ανεφέροντο σε σχέσεις προς ισχυρές ή μη
Ιταλικές πόλεις και ηγεμονίες, η εστία της σκέψης ήταν η Ρώμη ως Παπική Έδρα.
