ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

1. Στις 23 Απριλίου 2010 η Ελλάδα ομολόγησε τη χρεωκοπία της.
2. Η Κυβέρνηση απεμπόλησε την κυριαρχική εξουσία, παραχωρώντας την σε ξένους ειδικούς, υπάλληλους ξένων οργανισμών, και πολιτικούς άλλων χωρών.
3. Η ευθύνη για τη θλιβερή κατάντια της χώρας βαρύνει εξ αδιαιρέτου όλο το πολιτικό σύστημα.
4. Αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία να καταγγείλουμε στον Ελληνικό Λαό τους υπεύθυνους και να προτείνουμε ιδέες και λύσεις που θα οδηγήσουν στην έξοδο από το τέλμα.
5. Αναζητούμε τα αίτια της κακοδαιμονίας ήδη στη δημιουργία του Νεοελληνικού Κράτους από τους Βαυαρούς. Το Σύστημα που μας επιβλήθηκε ήταν καταπιεστικό και πολιτιστικά ξένο.
6. Στόχος μας είναι μια Νέα Απελευθέρωση, με Νέο αληθινά Δημοκρατικό Σύνταγμα, που θα υιοθετηθεί από μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση.
7. Θα επιδιώξουμε τη θεσμοθέτηση ενός Συστήματος βασιζόμενου στο τρίπτυχο: Περιορισμένο Κράτος, Δημοσιονομική Υπευθυνότητα, Ελεύθερες Αγορές.
8. Πιστεύουμε στις τρεις μεγάλες αρχές της κλασσικής οργάνωσης της κοινωνίας σε κράτος: Ισονομία, Αξιοκρατία, Ελευθερία.
9. Στοχεύουμε σε ένα κράτος εγγυητή της ζωής, της αριστείας, της περιουσίας, της ανεμπόδιστης ενέργειας, της αβίαστης επιλογής και ελεύθερης πρόσβασης παντού, των ίσων ευκαιριών, της αναλογούσας ευημερίας και της επιδίωξης της μέγιστης αυτοπραγμάτωσης και της ευδαιμονίας των ατόμων.
10. Θεωρούμε κυριαρχικό το δικαίωμα της κοινωνίας να αλλάζει ριζικά το σύστημα διακυβέρνησής της όταν αυτό δεν επιτελεί τον εγγενή σκοπό του.

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Η ΔΙΑΣΩΣΗ

«Διάσωση», Ναι!, αλλά τίνος;

Ο Όθων, δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α', της δυναστείας των Wittelsbach, αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο στις 18 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 18 ετών, συνοδεία τριμελούς Αντιβασιλείας, με επικεφαλής τον Άρμανσμπεργκ. Εγκαινίασε έτσι ένα καθεστώς που πρόδωσε το
 πνεύμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, και έμεινε γνωστό ως Βαυαροκρατία. Η Βαυαροκρατία ίδρυσε ένα Κράτος που φέρνει από τότε μέσα του το σπέρμα της ανελευθερίας και της φαυλότητας. Ένα Κράτος εχθρικό στη δημιουργικότητα του Έλληνα, εμπόδιο στην όρεξή του για δράση, βάρος για την κοινωνία.
Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, πρωτότοκος γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, που ήταν, και αυτός, πρωτότοκος του Γεωργίου Παπανδρέου, ανήγγειλε στις 23 Απριλίου 2010 από το γραφικό και αθώο Καστελόριζο, την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό «διάσωσης» της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με συνέπεια την έλευση τριμελούς Επιτροπής υπό τον κ. Paul Thomsen του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Έργο της νέας αυτής Επιτροπείας είναι η κηδεμονία της Ελληνικής οικονομικής πολιτικής, ώστε να συνεχισθεί ο δανεισμός, που θα δώσει νέα παράταση στο προ πολλού χρεοκοπημένο αυτό μόρφωμα και το πολιτικό σύστημα που το υπηρετεί.
Άνοιξε, το 1833, ένας φαύλος κύκλος, που ήρθε η ώρα του, 177 χρόνια μετά, να κλείσει με την ανοιχτή χρεοκοπία του ανοίκειου κατασκευάσματος, για την ειρωνεία της τύχης με Γερμανική (τότε Βαυαρική!) σφραγίδα. Σκοπιμότητες όμως αλλότριες, τα ανομολόγητα συμφέροντα των Ευρωπαϊκών τραπεζών, και η ένοχη ανικανότητα της εγχώριας πολιτικής ηγεσίας, ανέβαλαν την αναγκαία λυτρωτική κάθαρση και έδωσαν νέο περιθώριο στο πτώμα προς περαιτέρω βλάβη του Ελληνικού λαού και μάλιστα των πιο άξιων παιδιών του, που ήδη αναζητούν το μέλλον τους άλλού, σε χώρες που δίνουν ευκαιρίες στους ικανούς και δραστήριους νέους ανθρώπους, μακριά από τη μιζέρια του ΑΣΕΠ και το βόλεμα στο Δημόσιο!
Η «διάσωση» δεν είναι για τη Χώρα, αλλά για το χρεοκοπημένο πολιτικό Σύστημα, που, αισθανόμενο το επερχόμενο τέλος του, ψάχνει απεγνωσμένα για στηρίγματα, εκχωρεί ό, τι μπορεί να εκχωρηθεί, υποθηκεύει τα πάντα και διαφημίζει ψευδώς «διάσωση» από χρεοκοπία που έχει ήδη επί της ουσίας συμβεί. Ο Ελληνικός Λαός όμως το έχει καταλάβει και παίρνει τα μέτρα του. Η σιωπή του προκαλεί φόβο στους ενόχους, που, αποποιούμενοι των ευθυνών τους, δείχνουν αλλήλους!

1 σχόλιο:

citizen είπε...

Η ουσία είναι ακριβώς αυτή. Το "Παλαιό Καθεστώς" προσπαθεί απεγνωσμένα -και ενώ ψυχορραγεί- να κρατηθεί στη ζωή. Το ζήτημα όμως για τους Έλληνες πολίτες δεν είναι αν θα δοθεί κάποια "παράταση" πριν από την επίσημη παραδοχή της ήδη συντελεσθείσας χρεοκοπίας, αλλά πώς θα απαλλαγούν συντομότερα από το σαθρό πολιτικό σύστημα που μας έφτασε σε αυτό το σημείο. Η πολιτική ηγεσία του τόπου αγωνίζεται όχι για να βοηθήσει τον ελληνικό λαό αλλά για να σώσει το τομάρι της και να διατηρήσει τα κεκτημένα της. Για να συντηρήσει ένα αναξιοκρατικό σύστημα διοίκησης που διέπεται από φεουδαρχικές δομές, στο πλαίσιο του οποίου θα έχει την απόλυτη εξουσία να διανέμει ρόλους και θέσεις κατά βούληση και λειτουργώντας αυθαίρετα όπως συνέβαινε επί δεκαετίες. Ωστόσο, μέσα από τις ωδίνες του τοκετού μπορεί να έρθει το καινούριο. Και ο τόπος χρειάζεται καινούριες ιδέες, καινούριες αξίες, καινούρια αρχή, όποιο και αν είναι το κόστος! Είναι αναγκαίο, συνεπώς, να διέλθουμε από αυτήν τη στενωπό που σηματοδοτεί τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της παλαιάς τάξης πραγμάτων, του ανελεύθερου συστήματος που επί δεκαετίες καθήλωνε τη χώρα καταπνίγοντας το σύνολο των δημιουργικών της δυνάμεων.